PROVERBIORUM 19:3-24

³Stultitia hominis supplantat gressus ejus, et contra Deum fervet animo suo.

⁴Divitiæ addunt amicos plurimos; a paupere autem et hi quos habuit separantur.

⁵Testis falsus non erit impunitus, et qui mendacia loquitur non effugiet.

⁶Multi colunt personam potentis, et amici sunt dona tribuentis.

⁷Fratres hominis pauperis oderunt eum; insuper et amici procul recesserunt ab eo. Qui tantum verba sectatur nihil habebit;

⁸qui autem possessor est mentis diligit animam suam, et custos prudentiæ inveniet bona.

⁹Falsus testis non erit impunitus, et qui loquitur mendacia peribit.

¹⁰Non decent stultum deliciæ, nec servum dominari principibus.

¹¹Doctrina viri per patientiam noscitur, et gloria ejus est iniqua prætergredi.

¹²Sicut fremitus leonis, ita et regis ira, et sicut ros super herbam, ita et hilaritas ejus.

¹³Dolor patris filius stultus, et tecta jugiter perstillantia litigiosa mulier.

¹⁴Domus et divitiæ dantur a parentibus; a Domino autem proprie uxor prudens.

¹⁵Pigredo immittit soporem, et anima dissoluta esuriet.

¹⁶Qui custodit mandatum custodit animam suam; qui autem negligit viam suam mortificabitur.

¹⁷Fœneratur Domino qui miseretur pauperis, et vicissitudinem suam reddet ei.

¹⁸Erudi filium tuum; ne desperes: ad interfectionem autem ejus ne ponas animam tuam.

¹⁹Qui impatiens est sustinebit damnum, et cum rapuerit, aliud apponet.

²⁰Audi consilium, et suscipe disciplinam, ut sis sapiens in novissimis tuis.

²¹Multæ cogitationes in corde viri; voluntas autem Domini permanebit.

²²Homo indigens misericors est, et melior est pauper quam vir mendax.

²³Timor Domini ad vitam, et in plenitudine commorabitur absque visitatione pessima.

²⁴Abscondit piger manum suam sub ascella, nec ad os suum applicat eam.