Prediker 10:8-16

⁸Wie een kuil graaft, valt er zelf in; Wie een muur doorbreekt, wordt door een slang gebeten.

⁹Wie stenen draagt, bezeert zich er aan; Wie hout klooft, loopt gevaar, zich te wonden.

¹⁰Is het ijzer stomp geworden, En slijpt men de snede niet, Dan moet men zijn krachten verdubbelen; Zo biedt de wijsheid een voordeel.

¹¹En als de slang bijt, omdat ze niet wordt bezworen, Heeft de slangenbezweerder geen nut van zijn kunde.

¹²Aangenaam zijn woorden uit de mond van een wijze; Maar de lippen van een dwaas brengen hem verderf.

¹³Reeds het begin van zijn woorden is dwaasheid, En het einde ervan barre onzin;

¹⁴Want de dwaas verspilt vele woorden. Niemand weet, wat de toekomst brengt; Want wie kan hem zeggen, wat er later komt?

¹⁵De domme slooft zich af bij zijn werk, Omdat hij niet eens de weg naar de stad kent.

¹⁶Wee u, land, als uw koning een kind is, En uw prinsen in de morgenstond slempen.