Pieśń nad Pieśniami 1:4-12

⁴Pociągnij mnie, a pobiegniemy za tobą. Król wprowadził mnie do swoich komnat. Będziemy się cieszyć i radować tobą, będziemy pamiętać o twojej miłości bardziej niż o winie. Miłują cię prawi.

⁵Czarna jestem, ale piękna, o córki Jerozolimy, jak namioty Kedaru, jak zasłony Salomona.

⁶Nie patrzcie na mnie, że jestem czarna, gdyż słońce mnie opaliło. Synowie mojej matki rozgniewali się na mnie, postawili mnie na straży winnic; a mojej własnej winnicy nie ustrzegłam.

⁷Powiedz mi ty, którego miłuje moja dusza, gdzie wypasasz, gdzie dajesz swojej trzodzie odpocząć w południe. Czemu bowiem mam być jak błądząca przy trzodach twoich towarzyszy?

⁸Jeśli nie wiesz, najpiękniejsza wśród kobiet, to idź śladem trzody i paś swoje koźlątka przy szałasach pasterzy.

⁹Przyrównam cię, moja umiłowana, do zaprzęgu rydwanów faraona.

¹⁰Twoje lica są piękne, ozdobione klejnotami, a twoja szyja – łańcuchami.

¹¹Uczynimy ci złote klejnoty nakrapiane srebrem.

¹²Dopóki król jest przy swoim stole, mój nard rozsiewa swoją woń.