1We alte kündin kéyin, Eysa Pétrus, Yaqup we Yaqupning inisi Yuhannani ayrip élip, égiz bir taghqa chiqti.
2U yerde uning siyaqi ularning köz aldidila özgirip, yüzi quyashtek parlidi, kiyimliri nurdek apaq bolup chaqnidi.
3We mana, muxlislargha Musa we Ilyas peyghemberler uning bilen sözlishiwatqan halda köründi.
4Shuning bilen Pétrus Eysagha: — I Reb, bu yerde bolghinimiz némidégen yaxshi! Xalisang, birini sanga, birini Musagha, yene birini Ilyasqa atap bu yerge üch kepe yasayli! — dédi.
5Uning gépi tügimeyla, mana nurluq bir bulut ularni qapliwaldi. Mana, buluttin: «Bu Méning söyümlük Oghlumdur, Men uningdin xursenmen. Uninggha qulaq sélinglar!» dégen awaz anglandi.
6Muxlislar buni anglap özlirini yerge tashlap düm yétip wehimige chüshti.
7Biraq Eysa kélip, ulargha qolini tegküzüp: Qopunglar, qorqmanglar, — dédi.
8Ular béshini kötürüp qariwidi, Eysadin bashqa héchkimni körmidi.
9Taghdin chüshüwétip, Eysa ulargha: — Insanoghli ölümdin tirildürülmigüche, bu alamet körünüshni héchkimge éytmanglar, — dep tapilidi.
10Andin muxlisliri uningdin: — Tewrat ustazliri néme üchün: «Ilyas peyghember Mesih kélishtin awwal qaytip kélishi kérek» déyishidu? — dep sorashti.
11U ulargha jawaben: — Ilyas peyghember derweqe Mesihtin awwal kélidu, hemme ishni ornigha keltüridu.
12Emma men silerge shuni éytip qoyayki, ilyas alliqachan keldi, lékin kishiler uni tonumidi, belki uninggha xalighanche muamile qildi. Shuninggha oxshash, Insanoghlimu ularning qollirida azab chékish aldida turidu, — dédi.
13Shu chaghda muxlislar uning chömüldürgüchi Yehya toghrisida sözlewatqanliqini chüshendi.
14Ular xalayiqning yénigha barghinida, bir kishi uning aldigha kélip, tizlinip:
15Reb, oghlumgha ichingni aghritqaysen! Chünki uning tutqaqliq késili bar bolghachqa, zor azab chékiwatidu; chünki u daim otning yaki suning ichige chüshüp kétidu.
16Uni muxlisliringgha élip kelgenidim, saqaytalmidi, — dédi.
17Eysa jawaben: — Ey étiqadsiz we tetür dewr, siler bilen qachan'ghiche turay?! Men silerge yene qachan'ghiche sewr qilay? — Balini aldimgha élip kélinglar — dédi.
18Shuning bilen Eysa jin'gha tenbih bériwidi, jin balidin chiqip ketti, balimu shuan saqaydi.
19Kéyin, Eysa ayrim qalghanda, muxlislar uning yénigha kélip: — Biz néme üchün jinni qoghliwételmiduq? — dep sorashti.
20U ulargha: — Ishenchinglar bolmighanliqi üchün. Men silerge shuni berheq éytip qoyayki, silerde qicha uruqidek zerriche ishench bolsila, siler awu taghqa: «Bu yerdin u yerge köch» désenglar, köchidu; shundaqla silerge mumkin bolmaydighan héch ish bolmaydu.
21Biraq, bundaq jinlarni dua qilish we roza tutush bilen bolmisa heydigili bolmaydu — dédi.
22Ular Galiliye ölkiside aylinip yürginide, Eysa ulargha: — Insanoghli satqunluqtin insanlarning qoligha tapshurulidu;
23ular uni öltüridu, lékin üchinchi küni u tirilidu, — dédi. Buni anglap muxlislar éghir ghem-qayghugha chömüp ketti.
24Andin ular Kepernahum shehirige kelginide, ibadetxana «ikki draqma» béjini yighquchilar Pétrusning yénigha kélip: — Ustazinglar «ikki draqma»ni tölemdu? — dep soridi.
25Töleydu, — dédi Pétrus. Lékin u öyge kirgishigila, téxi bir néme démestila Eysa uningdin: — Simon, séningche bu dunyadiki padishahlar kimlerdin baj alidu? Öz perzentliridinmu, yaki yatlardinmu, — dep soridi.
26Pétrus uninggha: Yatlardin, — déwidi, Eysa uninggha: — Undaqta, perzentler bajdin xaliy bolidu.
27Biraq baj yighquchilargha putlikashang bolmasliqimiz üchün, déngizgha bérip qarmaqni tashla. Tutqan birinchi béliqni élip, aghzini achsang, töt draqmiliq bir tengge pul chiqidu. Uni élip men we sen ikkimizning béji üchün ulargha ber, — dédi.
