Dzieje 14:4-18

⁴I mieszkańcy miasta podzielili się: jedni byli z Żydami, a drudzy z apostołami.

⁵Kiedy jednak wszczął się rozruch zarówno wśród pogan, jak i Żydów wraz z przełożonymi, i chcieli ich znieważyć, i ukamienować;

⁶Dowiedzieli się o tym i uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice;

⁷I tam głosili ewangelię.

⁸A w Listrze był pewien człowiek o bezwładnych nogach, chromy już w łonie swojej matki i nigdy nie chodził.

⁹Słuchał on przemawiającego Pawła, który przyglądając mu się uważnie i widząc, że ma wiarę, aby zostać uzdrowionym;

¹⁰Powiedział donośnym głosem: Stań prosto na nogach! A on zerwał się i zaczął chodzić.

¹¹A ludzie, widząc, co uczynił Paweł, zaczęli wołać po likaońsku: Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!

¹²I nazwali Barnabę Jowiszem, a Pawła Merkurym, ponieważ on był głównym mówcą.

¹³Wtedy kapłan ze świątyni Jowisza, która była przed miastem, przyprowadził do wrót woły i wieńce i razem z ludem chciał złożyć ofiarę.

¹⁴Gdy usłyszeli o tym apostołowie Barnaba i Paweł, rozdarli swoje szaty i wpadli między tłum, wołając;

¹⁵Ludzie, co robicie? My też jesteśmy ludźmi, podlegamy tym samym doznaniom co wy. Głosimy wam, abyście się odwrócili od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo, ziemię, morze i wszystko, co się w nich znajduje.

¹⁶Za czasów minionych pozwalał on, aby wszystkie narody chodziły własnymi drogami.

¹⁷Nie przestawał jednak dawać o sobie świadectwa, czyniąc dobrze. Zsyłał nam z nieba deszcz i urodzajne lata, karmił nas i napełniał radością nasze serca.

¹⁸Tymi słowami ledwie powstrzymali lud od złożenia im ofiary.