CANTICUM CANTICORUM 4:7-16

⁷Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te.

⁸Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum.

⁹Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui.

¹⁰Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa ! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata.

¹¹Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris.

¹²Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus.

¹³Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo.

¹⁴Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis.

¹⁵Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano.

¹⁶Sponsa Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius.