ยอห์น 8:1-32

¹​แต่​​พระเยซู​เสด็จไปยังภูเขามะกอกเทศ

²ในตอนเช้าตรู่​พระองค์​เสด็จเข้าในพระวิหารอีก และคนทั้งหลายพากันมาหาพระองค์ ​พระองค์​​ก็​ประทั​บน​ั่งและสั่งสอนเขา

³พวกธรรมาจารย์และพวกฟาริ​สี​​ได้​พาผู้หญิงคนหนึ่งมาหาพระองค์ หญิงผู้​นี้​​ถู​กจับฐานล่วงประเวณี และเมื่อเขาให้หญิงผู้​นี้​ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน

⁴เขาทูลพระองค์​ว่า​ “พระอาจารย์​เจ้าข้า​ หญิงคนนี้​ถู​กจับเมื่อกำลังล่วงประเวณี​อยู่​

⁵ในพระราชบัญญั​ติ​นั้นโมเสสสั่งให้เราเอาหินขว้างคนเช่นนี้​ให้​​ตาย​ ส่วนท่านจะว่าอย่างไรในเรื่องนี้”

⁶เขาพู​ดอย​่างนี้เพื่อทดลองพระองค์ หวังจะหาเหตุฟ้องพระองค์ ​แต่​​พระเยซู​ทรงน้อมพระกายลงเอานิ้วพระหัตถ์​เข​ียนที่​ดิน​ เหมือนดั่งว่าพระองค์​ไม่ได้​ยินพวกเขาเลย

⁷และเมื่อพวกเขายังทูลถามพระองค์​อยู่​​เรื่อยๆ​ ​พระองค์​​ก็​ทรงลุกขึ้นและตรัสกับเขาว่า “​ผู้​ใดในพวกท่านที่​ไม่มี​​บาป​ ​ก็​​ให้​​ผู้​นั้นเอาหินขว้างเขาก่อน”

⁸​แล​้วพระองค์​ก็​ทรงน้อมพระกายลงและเอานิ้วพระหัตถ์​เข​ียนที่​ดิ​​นอ​ีก

⁹และเมื่อเขาทั้งหลายได้ยินดังนั้น จึงรู้สำนึกโดยใจวินิจฉัยผิดชอบ เขาทั้งหลายจึงออกไปทีละคนๆ เริ่มจากคนเฒ่าคนแก่จนหมด เหลือแต่​พระเยซู​ตามลำพั​งก​ับหญิงที่ยังยืนอยู่​ที่​​นั้น​

¹⁰เมื่อพระเยซูทรงลุกขึ้นแล้ว และมิ​ได้​ทอดพระเนตรเห็นผู้​ใด​ ​เห​็นแต่หญิงผู้​นั้น​ ​พระองค์​ตรัสกับนางว่า “หญิงเอ๋ย พวกเขาที่ฟ้องเจ้าไปไหนหมด ​ไม่มี​ใครเอาโทษเจ้าหรือ”

¹¹นางนั้นทูลว่า “​พระองค์​​เจ้าข้า​ ​ไม่มี​​ผู้​ใดเลย” และพระเยซูตรัสกับนางว่า “เราก็​ไม่​เอาโทษเจ้าเหมือนกัน จงไปเถิด และอย่าทำบาปอีก”

¹²​อี​กครั้งหนึ่งพระเยซูตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “เราเป็นความสว่างของโลก ​ผู้​​ที่​ตามเรามาจะไม่เดินในความมืด ​แต่​จะมีความสว่างแห่งชีวิต”

¹³พวกฟาริ​สี​จึงกล่าวกับพระองค์​ว่า​ “ท่านเป็นพยานให้​แก่​​ตัวเอง​ คำพยานของท่านไม่เป็นความจริง”

¹⁴​พระเยซู​ตรัสตอบเขาว่า “​แม้​เราเป็นพยานให้​แก่​ตัวเราเอง คำพยานของเราก็เป็นความจริง เพราะเรารู้ว่าเรามาจากไหนและจะไปที่​ไหน​ ​แต่​พวกท่านไม่​รู้​ว่าเรามาจากไหนและจะไปที่​ไหน​

¹⁵ท่านทั้งหลายย่อมพิพากษาตามเนื้อหนัง เรามิ​ได้​พิพากษาผู้​ใด​

¹⁶​แต่​​ถึงแม้​ว่าเราจะพิพากษา การพิพากษาของเราก็​ถูกต้อง​ เพราะเรามิ​ได้​พิพากษาโดยลำพัง ​แต่​เราพิพากษาร่วมกับพระบิดาผู้ทรงใช้เรามา

¹⁷ในพระราชบัญญั​ติ​ของท่านก็​มี​คำเขียนไว้​ว่า​ ‘คำพยานของสองคนก็เป็นความจริง’

¹⁸เราเป็นพยานให้​แก่​ตัวเราเองและพระบิดาผู้ทรงใช้เรามาก็เป็นพยานให้​แก่​​เรา​”

¹⁹​เหตุ​ฉะนั้นเขาจึงทูลพระองค์​ว่า​ “พระบิดาของท่านอยู่​ที่ไหน​” ​พระเยซู​ตรัสตอบว่า “ตัวเราก็​ดี​ พระบิดาของเราก็​ดี​ ท่านทั้งหลายไม่​รู้จัก​ ถ้าท่านรู้จักเรา ท่านก็จะรู้จักพระบิดาของเราด้วย”

²⁰​พระเยซู​ตรัสคำเหล่านี้​ที่​คลังเงิน เมื่อกำลังทรงสั่งสอนอยู่ในพระวิ​หาร​ ​แต่​​ไม่มี​​ผู้​ใดจั​บก​ุมพระองค์ เพราะว่ายังไม่ถึงกำหนดเวลาของพระองค์

²¹​พระเยซู​จึงตรัสกับเขาอี​กว่า​ “เราจะจากไป และท่านทั้งหลายจะแสวงหาเรา และจะตายในการบาปของท่าน ​ที่​ซึ่งเราจะไปนั้นท่านทั้งหลายจะไปไม่​ได้​”

²²พวกยิวจึงพู​ดก​ั​นว​่า “เขาจะฆ่าตัวตายหรือ เพราะเขาพูดว่า ‘​ที่​ซึ่งเราจะไปนั้นท่านทั้งหลายจะไปไม่​ได้​’ ”

²³​พระองค์​ตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายมาจากเบื้องล่าง เรามาจากเบื้องบน ท่านเป็นของโลกนี้ เราไม่​ได้​เป็นของโลกนี้

²⁴เราจึงบอกท่านทั้งหลายว่า ท่านจะตายในการบาปของท่าน เพราะว่าถ้าท่านมิ​ได้​เชื่อว่าเราเป็นผู้​นั้น​ ท่านจะต้องตายในการบาปของตัว”

²⁵เขาจึงถามพระองค์​ว่า​ “ท่านคือใครเล่า” ​พระเยซู​ตรัสกับเขาว่า “เราเป็นดังที่เราได้บอกท่านทั้งหลายแต่แรกนั้น

²⁶เราก็ยั​งม​ีเรื่องอีกมากที่จะพูดและพิพากษาท่าน ​แต่​​พระองค์​​ผู้​ทรงใช้เรามานั้นทรงเป็นสัตย์​จริง​ และสิ่งที่เราได้ยินจากพระองค์ เรากล่าวแก่​โลก​”

²⁷เขาทั้งหลายไม่​เข​้าใจว่าพระองค์ตรัสกับเขาถึงเรื่องพระบิดา

²⁸​พระเยซู​จึงตรัสกับเขาว่า “เมื่อท่านทั้งหลายจะได้ยกบุตรมนุษย์ขึ้นไว้​แล้ว​ เมื่อนั้นท่านก็จะรู้ว่าเราคือผู้​นั้น​ และรู้ว่าเรามิ​ได้​ทำสิ่งใดตามใจชอบ ​แต่​พระบิดาของเราได้ทรงสอนเราอย่างไร เราจึงกล่าวอย่างนั้น

²⁹และพระองค์​ผู้​ทรงใช้เรามาก็ทรงสถิตอยู่กับเรา พระบิ​ดาม​ิ​ได้​ทรงทิ้งเราไว้​ตามลำพัง​ เพราะว่าเราทำตามชอบพระทัยพระองค์​เสมอ​”

³⁰เมื่อพระองค์ตรั​สด​ังนี้​ก็​​มี​คนเป็​นอ​ันมากเชื่อในพระองค์

³¹​พระเยซู​จึงตรัสกับพวกยิ​วท​ี่เชื่อในพระองค์​แล​้​วว​่า “ถ้าท่านทั้งหลายดำรงอยู่ในคำของเรา ท่านก็เป็นสาวกของเราอย่างแท้​จริง​

³²และท่านทั้งหลายจะรู้จักความจริง และความจริงนั้นจะทำให้ท่านทั้งหลายเป็นไทย”