പ്രേരിതാഃ 2:1-9

¹അപരഞ്ച നിസ്താരോത്സവാത് പരം പഞ്ചാശത്തമേ ദിനേ സമുപസ്ഥിതേ സതി തേ സർവ്വേ ഏകാചിത്തീഭൂയ സ്ഥാന ഏകസ്മിൻ മിലിതാ ആസൻ|

²ഏതസ്മിന്നേവ സമയേഽകസ്മാദ് ആകാശാത് പ്രചണ്ഡാത്യുഗ്രവായോഃ ശബ്ദവദ് ഏകഃ ശബ്ദ ആഗത്യ യസ്മിൻ ഗൃഹേ ത ഉപാവിശൻ തദ് ഗൃഹം സമസ്തം വ്യാപ്നോത്|

³തതഃ പരം വഹ്നിശിഖാസ്വരൂപാ ജിഹ്വാഃ പ്രത്യക്ഷീഭൂയ വിഭക്താഃ സത്യഃ പ്രതിജനോർദ്ധ്വേ സ്ഥഗിതാ അഭൂവൻ|

⁴തസ്മാത് സർവ്വേ പവിത്രേണാത്മനാ പരിപൂർണാഃ സന്ത ആത്മാ യഥാ വാചിതവാൻ തദനുസാരേണാന്യദേശീയാനാം ഭാഷാ ഉക്തവന്തഃ|

⁵തസ്മിൻ സമയേ പൃഥിവീസ്ഥസർവ്വദേശേഭ്യോ യിഹൂദീയമതാവലമ്ബിനോ ഭക്തലോകാ യിരൂശാലമി പ്രാവസൻ;

⁶തസ്യാഃ കഥായാഃ കിംവദന്ത്യാ ജാതത്വാത് സർവ്വേ ലോകാ മിലിത്വാ നിജനിജഭാഷയാ ശിഷ്യാണാം കഥാകഥനം ശ്രുത്വാ സമുദ്വിഗ്നാ അഭവൻ|

⁷സർവ്വഏവ വിസ്മയാപന്നാ ആശ്ചര്യ്യാന്വിതാശ്ച സന്തഃ പരസ്പരം ഉക്തവന്തഃ പശ്യത യേ കഥാം കഥയന്തി തേ സർവ്വേ ഗാലീലീയലോകാഃ കിം ന ഭവന്തി?

⁸തർഹി വയം പ്രത്യേകശഃ സ്വസ്വജന്മദേശീയഭാഷാഭിഃ കഥാ ഏതേഷാം ശൃണുമഃ കിമിദം?

⁹പാർഥീ-മാദീ-അരാമ്നഹരയിമ്ദേശനിവാസിമനോ യിഹൂദാ-കപ്പദകിയാ-പന്ത-ആശിയാ-