പ്രേരിതാഃ 17:29-34

²⁹അതഏവ യദി വയമ് ഈശ്വരസ്യ വംശാ ഭവാമസ്തർഹി മനുഷ്യൈ ർവിദ്യയാ കൗശലേന ച തക്ഷിതം സ്വർണം രൂപ്യം ദൃഷദ് വൈതേഷാമീശ്വരത്വമ് അസ്മാഭി ർന ജ്ഞാതവ്യം|

³⁰തേഷാം പൂർവ്വീയലോകാനാമ് അജ്ഞാനതാം പ്രതീശ്വരോ യദ്യപി നാവാധത്ത തഥാപീദാനീം സർവ്വത്ര സർവ്വാൻ മനഃ പരിവർത്തയിതുമ് ആജ്ഞാപയതി,

³¹യതഃ സ്വനിയുക്തേന പുരുഷേണ യദാ സ പൃഥിവീസ്ഥാനാം സർവ്വലോകാനാം വിചാരം കരിഷ്യതി തദ്ദിനം ന്യരൂപയത്; തസ്യ ശ്മശാനോത്ഥാപനേന തസ്മിൻ സർവ്വേഭ്യഃ പ്രമാണം പ്രാദാത്|

³²തദാ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാനസ്യ കഥാം ശ്രുത്വാ കേചിദ് ഉപാഹമൻ, കേചിദവദൻ ഏനാം കഥാം പുനരപി ത്വത്തഃ ശ്രോഷ്യാമഃ|

³³തതഃ പൗലസ്തേഷാം സമീപാത് പ്രസ്ഥിाതവാൻ|

³⁴തഥാപി കേചില്ലോകാസ്തേന സാർദ്ധം മിലിത്വാ വ്യശ്വസൻ തേഷാം മധ്യേ ഽരേയപാഗീയദിയനുസിയോ ദാമാരീനാമാ കാചിന്നാരീ കിയന്തോ നരാശ്ചാസൻ|