غزل غزلها 4:3-14

³لبهایت مثل رشته قرمز و دهانت جمیل است و شقیقه هایت درعقب برقع تو مانند پاره انار است.

⁴گردنت مثل برج داود است که به جهت سلاح خانه بنا شده است و در آن هزار سپر یعنی همه سپرهای شجاعان آویزان است.

⁵دو پستانت مثل دو بچه توام آهو می‌باشد که در میان سوسنها می‌چرند،

⁶تا نسیم روز بوزد و سایه‌ها بگریزد. به کوه مر وبه تل کندر خواهم رفت.

⁷‌ای محبوبه من، تمامی تو زیبا می‌باشد. در توعیبی نیست.

⁸بیا با من از لبنان‌ای عروس، با من ازلبنان بیا. از قله امانه از قله شنیر و حرمون ازمغاره های شیرها و از کوههای پلنگها بنگر.

⁹‌ای خواهر و عروس من دلم را به یکی از چشمانت وبه یکی از گردن بندهای گردنت ربودی.

¹⁰‌ای خواهر و عروس من، محبتهایت چه بسیار لذیذ است. محبتهایت از شراب چه بسیار نیکوتر است و بوی عطرهایت از جمیع عطرها.

¹¹‌ای عروس من، لبهای تو عسل را می‌چکاند زیر زبان تو عسل و شیر است و بوی لباست مثل بوی لبنان است.

¹²خواهر و عروس من، باغی بسته شده است. چشمه مقفل و منبع مختوم است.

¹³نهالهایت بستان انارها با میوه های نفیسه و بان و سنبل است.

¹⁴سنبل و زعفران و نی و دارچینی با انواع درختان کندر، مر و عود با جمیع عطرهای نفیسه.