غزل غزلها 1:7-13

⁷‌ای حبیب جان من، مرا خبر ده که کجامی چرانی و در وقت ظهر گله را کجا می‌خوابانی؟ زیرا چرا نزد گله های رفیقانت مثل آواره گردم.

⁸‌ای جمیل تر از زنان، اگر نمی دانی، در اثرگله‌ها بیرون رو و بزغاله هایت را نزد مسکن های شبانان بچران.

⁹‌ای محبوبه من، تو را به اسبی که در ارابه فرعون باشد تشبیه داده‌ام.

¹⁰رخسارهایت به جواهرها و گردنت به گردن بندها چه بسیار جمیل است.

¹¹زنجیرهای طلا با حبه های نقره برای توخواهیم ساخت.

¹²چون پادشاه بر سفره خودمی نشیند، سنبل من بوی خود را می‌دهد.

¹³محبوب من، مرا مثل طبله مر است که در میان پستانهای من می‌خوابد.