1زیرا که هر رئیس کهنه از میان آدمیان گرفته شده، برای آدمیان مقرر میشود در امورالهی تا هدایا و قربانیها برای گناهان بگذراند؛
2که با جاهلان و گمراهان میتواند ملایمت کند، چونکه او نیز در کمزوری گرفته شده است.
3و بهسبب این کمزوری، او را لازم است چنانکه برای قوم، همچنین برای خویشتن نیز قربانی برای گناهان بگذراند.
4و کسی این مرتبه را برای خودنمی گیرد، مگر وقتی که خدا او را بخواند، چنانکه هارون را.
5و همچنین مسیح نیز خود را جلال نداد که رئیس کهنه بشود، بلکه او که به وی گفت: «تو پسر من هستی؛ من امروز تو را تولید نمودم.»
6چنانکه در مقام دیگر نیز میگوید: «تو تا به ابدکاهن هستی بر رتبه ملکیصدق.»
7و او در ایام بشریت خود، چونکه با فریادشدید و اشکها نزد او که به رهانیدنش از موت قادر بود، تضرع و دعای بسیار کرد و بهسبب تقوای خویش مستجاب گردید،
8هرچند پسربود، به مصیبتهایی که کشید، اطاعت را آموخت
9و کامل شده، جمیع مطیعان خود را سبب نجات جاودانی گشت.
10و خدا او را به رئیس کهنه مخاطب ساخت به رتبه ملکیصدق.
11که درباره او ما را سخنان بسیار است که شرح آنها مشکل میباشد چونکه گوشهای شماسنگین شده است.
12زیرا که هرچند با این طول زمان شما را میباید معلمان باشید، باز محتاجیدکه کسی اصول و مبادی الهامات خدا را به شمابیاموزد و محتاج شیر شدید نه غذای قوی.
13زیرا هرکه شیرخواره باشد، در کلام عدالت ناآزموده است، چونکه طفل است.
14اما غذای قوی از آن بالغان است که حواس خود را به موجب عادت، ریاضت دادهاند تا تمییز نیک و بدرا بکنند.
