Zebur 38:1-16

¹Dawut yazghan küy: — (Eslime üchün) I Perwerdigar, ghezipingde tenbih bermigeysen, Qehringde méni jazalimighaysen!

²Chünki oqliring méni zeximlendürüp sanjidi, Qolung üstümdin qattiq basti.

³Qattiq gheziping tüpeylidin etlirimde héch saqliq yoq, Gunahim tüpeylidin ustixanlirimda aram yoqtur.

⁴Chünki gunahlirim boyumdin tashti; Ular kötürelmigüsiz éghir yüktek méni bésiwaldi.

⁵Exmeqliqimdin jarahetlirim sésip, shelwerep ketti.

⁶Azabtin bellirim tolimu pükülüp ketti, Kün boyi ghemge pétip yürimen!

⁷Chatiraqlirim otqa toldi, Etlirimning saq yéri yoqtur.

⁸Men tolimu halsirap, ézilip kettim; Qelbimdiki azab-qayghu tüpeylidin hörkireymen.

⁹Reb, barliq arzuyum köz aldingdidur; Uh tartishlirim Sendin yoshurun emes;

¹⁰Yürikim jighildap, halimdin kettim; Közlirimning nuri öchti.

¹¹Yar-buraderlirimmu méni urghan waba tüpeylidin, özlirini mendin tartti; Yéqinlirimmu mendin yiraq qachti.

¹²Jénimni almaqchi bolghanlar tuzaq quridu; Manga ziyanni qestligenler zehirini chachmaqta; Ular kün boyi hiyle-mikirlerni oylimaqta.

¹³Lékin men gas ademdek anglimaymen, Gacha ademdek aghzimni achmaymen;

¹⁴Berheq, men angliyalmaydighan gaslardek bolup qaldim; Aghzimda qilidighan reddiye-tenbih yoq.

¹⁵Chünki ümidimni Sen Perwerdigargha baghlidim; Reb Xudayim, Sen iltijayimgha ijabet qilisen.

¹⁶Chünki men: — «Ular méning üstümge chiqip maxtanmighay; Bolmisa, putlirim téyilip ketkende, ular shadlinidu» — dédim men.