105|נ| (Nun) Söz-kalaming ayighim aldidiki chiragh, Yolumgha nurdur.
106Qesem ichtim, emel qilimenki, Men heqqaniy hökümliringni tutimen.
107Zor azab-oqubetlerni chektim, i Perwerdigar; Söz-kalaming boyiche méni janlandurghaysen.
108Qobul qilghaysen, i Perwerdigar, aghzimdiki xalis qurbanliqlarni, Manga hökümliringni ögetkeysen.
109Jénimni aliqinimda daim élip yürimen, Biraq Tewrat-qanunungni peqet untumaymen.
110Reziller men üchün qiltaq qurdi; Biraq körsetmiliringdin adashmidim.
111Agah-guwahliqliringni miras qilip menggüge qobul qildim; Chünki ular könglümning shadliqidur.
112Men könglümni belgilimiliringge menggüge emel qilishqa, Yeni axirghiche emel qilishqa mayil qildim.
113|ס| (Sameq) Ala köngüllerni öch körüp keldim; Söyginim bolsa, Tewrat-qanunungdur.
114Sen méning dalda jayim, méning qalqanimdursen; Söz-kalaminggha ümid baghlidim.
115Men Xudayimning emrlirige emel qilishim üchün, Mendin néri bolunglar, i rezillik qilghuchilar!
116Yashishim üchün, Wedeng boyiche méni yöligeysen; Ümidimning aldida méni yerge qaratmighaysen.
Zebur 119
Zebur 119:105-116