1 Waarachtig, de wijsheid roept, De schranderheid verheft haar stem!
2 Zij staat langs de weg op de toppen der hoogten, Op het kruispunt der wegen,
3 Opzij van de poorten, aan de ingang der stad, Waar men de poorten betreedt, predikt zij luid:
4 Ik roep tot u, mannen, Ik spreek tot de kinderen der mensen:
5 Leert toch, onnozelen, wat schranderheid is, Verstaat toch, dwazen, wat wijsheid betekent!
6 Luistert, want wat ik zeg is zeker, Wat over mijn lippen komt is juist;
7 Mijn mond spreekt de waarheid, Van leugentaal hebben mijn lippen een afschuw.
8 Al mijn woorden zijn oprecht, Niet één ervan is misleidend of vals;
9 Voor wie ze verstaat, zijn ze allen treffend, Voor wie ze wil begrijpen, allen juist.
10 Neemt liever mijn tucht aan dan zilver, Geeft aan kennis de voorkeur boven het fijnste goud;
