2 Van Sion, de kroon der schoonheid, straalt God zijn heerlijkheid uit:
3 Hij komt, onze God, en zwijgt niet meer! Verterend vuur gaat voor Hem uit, De stormwind woedt om Hem heen!
4 Hij nodigt de hemelen uit, daarboven, En de aarde, om zijn volk te richten:
5 “Brengt Mij mijn getrouwen bijeen, Die door offers het Verbond met Mij sloten!”
6 En de hemelen verkondigen zijn gerechtigheid; Want God begint het gericht.
7 Hoor, mijn volk, en laat Mij spreken; Het u betuigen, Israël: Ik Jahweh, uw God:
8 Niet om uw offers spreek Ik u vrij, Of om uw brandoffers, Mij zonder ophouden gebracht.
9 Neen, Ik heb den stier uit uw stallen niet nodig, En geen bokken uit uw kooien.
10 Want Mij behoren alle dieren in het woud, Het vee en het wild op de bergen;
11 Ik ken alle vogels in de lucht, Van Mij is wat zich beweegt op het veld.
12 Had Ik honger, Ik behoefde het ú niet te zeggen, Want Mij behoort de aarde met wat ze bevat.
13 Of zou Ik soms stierenvlees eten, En bokkenbloed drinken?
14 Neen, breng als uw offer een loflied aan God, Onderhoud uw geloften, den Allerhoogste gebracht,
15 En roep Mij aan in tijden van nood: Dan zal Ik u redden, en gij zult Mij eren.
16 Hoe waagt gij het, over mijn geboden te spreken, En uw mond vol te hebben van mijn Verbond,
17 Terwijl gij toch de tucht veracht, En mijn woord in de wind slaat?
