Mga Awit 119:86-123

⁸⁶Lahat mong mga utos ay tapat. Kanilang inuusig ako na may kamalian; tulungan mo ako.

⁸⁷Kanilang tinunaw ako halos sa ibabaw ng lupa; nguni't hindi ko pinabayaan ang mga tuntunin mo.

⁸⁸Buhayin mo ako ayon sa iyong kagandahang-loob; sa gayo'y aking iingatan ang patotoo ng iyong bibig.

⁸⁹Magpakailan man, Oh Panginoon, ang iyong salita ay natatag sa langit.

⁹⁰Ang iyong pagtatapat ay sa lahat ng sali't saling lahi: iyong itinatag ang lupa, at lumalagi.

⁹¹Namamalagi sa araw na ito ayon sa iyong mga alituntunin; sapagka't lahat ng bagay ay mga lingkod mo.

⁹²Kundi ang kautusan mo'y naging aking kaaliwan, namatay nga sana ako sa aking kadalamhatian.

⁹³Hindi ko kalilimutan kailan man ang mga tuntunin mo; sapagka't sa pamamagitan ng mga yaon ay binuhay mo ako.

⁹⁴Ako'y iyo, iligtas mo ako, sapagka't aking hinanap ang mga tuntunin mo,

⁹⁵Inabatan ako ng masama upang ako'y patayin; nguni't aking gugunitain ang iyong mga patotoo.

⁹⁶Aking nakita ang wakas ng buong kasakdalan; nguni't ang utos mo'y totoong malawak.

⁹⁷Oh gaanong iniibig ko ang iyong kautusan! Siya kong gunita buong araw.

⁹⁸Pinarunong ako kay sa aking mga kaaway ng iyong mga utos; sapagka't mga laging sumasa akin.

⁹⁹Ako'y may higit na unawa kay sa lahat ng tagapagturo sa akin; sapagka't ang iyong mga patotoo ay gunita ko.

¹⁰⁰Ako'y nakakaunawa na higit kay sa may katandaan, sapagka't aking iningatan ang mga tuntunin mo.

¹⁰¹Aking pinigil ang mga paa ko sa lahat ng masamang lakad, upang aking masunod ang salita mo.

¹⁰²Ako'y hindi lumihis sa iyong mga kahatulan; sapagka't iyong tinuruan ako.

¹⁰³Pagkatamis ng iyong mga salita sa aking lasa! Oo, matamis kay sa pulot sa aking bibig!

¹⁰⁴Sa iyong mga tuntunin ay nagkakamit ako ng unawa: kaya't aking ipinagtatanim ang bawa't lakad na sinungaling.

¹⁰⁵Ang salita mo'y ilawan sa aking mga paa, at liwanag sa aking landas.

¹⁰⁶Ako'y sumumpa, at pinagtibay ko, na aking tutuparin ang mga matuwid mong kahatulan.

¹⁰⁷Ako'y nagdadalamhating mainam: buhayin mo ako, Oh Panginoon, ayon sa iyong salita.

¹⁰⁸Tanggapin mo, isinasamo ko sa iyo, ang mga kusang handog ng aking bibig, Oh Panginoon, at ituro mo sa akin ang mga kahatulan mo.

¹⁰⁹Ang kaluluwa ko'y laging nasa aking kamay; gayon ma'y hindi ko kinalilimutan ang kautusan mo.

¹¹⁰Ipinaglagay ako ng silo ng masama; gayon ma'y hindi ako lumihis sa iyong mga tuntunin.

¹¹¹Ang mga patotoo mo'y inari kong pinakamana magpakailanman; sapagka't sila ang kagalakan ng aking puso.

¹¹²Ikiniling ko ang puso ko na ganapin ang mga palatuntunan mo, magpakailan man, sa makatuwid baga'y hanggang sa wakas.

¹¹³Ipinagtatanim ko sila na may salawahang pagiisip; nguni't ang iyong kautusan ay iniibig ko.

¹¹⁴Ikaw ang kublihan kong dako at kalasag ko: ako'y umaasa sa iyong salita.

¹¹⁵Magsihiwalay kayo sa akin, kayong mga manggagawa ng kasamaan; upang aking maingatan ang mga utos ng aking Dios.

¹¹⁶Alalayan mo ako ayon sa iyong salita, upang ako'y mabuhay; at huwag mo akong hiyain sa aking pagasa.

¹¹⁷Alalayan mo ako, at ako'y maliligtas, at magkakaroon ako ng laging pitagan sa iyong mga palatuntunan.

¹¹⁸Inilagay mo sa wala silang lahat na naliligaw sa iyong mga palatuntunan; sapagka't ang kanilang pagdaraya ay kasinungalingan.

¹¹⁹Inaalis mo ang lahat ng masama sa lupa na gaya ng taing bakal; kaya't iniibig ko ang mga patotoo mo.

¹²⁰Ang laman ko'y nanginginig dahil sa takot sa iyo; at ako'y takot sa iyong mga kahatulan.

¹²¹Ako'y gumawa ng kahatulan at kaganapan: huwag mo akong iwan sa mga mangaapi sa akin.

¹²²Maging tagapatnugot ka ng iyong lingkod sa ikabubuti: huwag mong ipapighati ako sa palalo.

¹²³Pinangangalumatahan ng aking mga mata ang iyong pagliligtas, at ang iyong matuwid na salita.