25 Mura pe untaˈin palabey si lowang dalum amban aˈa dayahanin ngatu pinagbayaˈan weˈ Tuhan.”
26 Pagkale meˈ aˈahin pinaˈin si Isa miyaˈan, paˈinde, “Na, sine ne tapī si surgaˈin bang kuweˈ iyan?”
27 Saguwaˈ paˈin si Isa, “Meˈ manggaˈi tahinang manusiyaˈin, tahinang du weˈ Tuhanin.”
28 Manjari missā si Petros. “Payamanun kami inin,” paˈinne, “ubus ne ambanan kami meˈ lumaˈ kamihin duk nuhut ne kami kaˈu.”
29 “Aweˈ,” paˈin si Isa si siye, “sabennal akahante kaˈam, bang niyaˈ aˈa ngambanan lumaˈnen, andanen, meˈ pungtinaˈinen, saˈi-samanen atawa meˈ anaknen basta sumakup iye dem pagbayaˈan Tuhanin,
30 asal tumbasan Tuhanin iye tiggelanne tuˈu si dunya labi pe teˈed amban inambanannen, duk inurungan du iye umul gaˈ tamananne laˈi si ahilat.”
31 Manjari binoˈo weˈ si Isa tindegne sampūˈ duk duwehin patala-tala duk paˈinne si siye, “Pakale kaˈam, kite bi inin pataked hap Awrusalam. Paglaˈi ne kite bi, tinumanan du kēmon bakas tasulat meˈ kanabihan sabab aku, Anak Manusiyaˈin.
32 Sinōngan du ku pī si antanan meˈ aˈa dumaˈin Yahudi, duk hinangde du ku dagey duk paˈiyaˈde ku duk pagluraˈande.
33 Lubakande ku ubus bu papateyde ku. Saguwaˈ puwas tellum bahangi, ellum du ku balik.”
34 Saguwaˈ gaˈ tahāti meˈ tindegnen binissāne miyaˈan. Gaˈ pastiˈ si siye duk gaˈ kataˈuhande bang ine hāti pinaˈinnen.
35 Sakaliˈ ne siye tapit si puweblo Ariha, niyaˈ laˈi ningkoloˈ si higad lān palabeyanden aˈa pessek magpāku-pāku sīn.
