13 Manjari niyaˈ dangan amban meˈ aˈa mabanesin missā. Paˈinne pu si Isa, “O Tuwan, daˈakun be sakakun ambat ku bahagiˈanne pusakaˈ amban sama kamiley.”
14 Saguwaˈ paˈin si Isa si iye, “Oy lella. Gaˈ ku kaˈurungan kapatut ngahukum kaˈam duk gaˈ niyaˈ kapatutku mahagiˈ alataˈbin.”
15 Manjari paˈin si Isa si meˈ aˈahin, “Pahatul-hatul kaˈam. Halliˈanun bi kēmon bayuˈ-bayuˈan napsu, peggeˈ bisan aˈahin dayahan manamal, dumaˈin alataˈ maˈekkahin makaˈellum iyehin.”
16 Ubus inakahan siye weˈ ne dambuwaˈ dalilan, paˈinne, “Niyaˈ dambuwaˈ aˈa dayahan taga meˈ bulakan. Manjari teˈed kēmon meˈ tinanemnen.
17 Manjari paˈinne dem ateyne, ‘Ine enteˈ hinangku peggeˈ gaˈ ne niyaˈ pangennaˈanku jari meˈ tinanemkun?
18 A, kataˈuhanku bang ine subey hinangku,’ paˈinne. ‘Larakku meˈ kamaligkun bu matengge ku hadje pe amban tagnaˈin, duk ennaˈku laˈi kēmon jari tinanemkun duk kēmon alataˈkun.
19 Ubus paˈinku si diku: Asal hāp sukudkun. Ekka ne taˈennaˈku para si meˈ tahun maˈekka si pasōnganin. Pahali-hali ne ku. Mangan ku, nginum ku duk magadjak-adjak ku.’
20 Saguwaˈ paˈin Tuhanin si iye, ‘Asal dupang kew iyan! Sangem inin du, ineddoˈ ne amban kaˈu umulnun. Manjari, pu sine ne meˈ alataˈ pinanyapnun?’”
21 Ubus miyaˈan paˈin si Isa, “Na, asal sa iyan du isab aˈahin bang nipun iye alataˈ para si dine bu miskin iye si matahan Tuhan.”
