54 Hij heeft Zich over Israël, zijn dienaar, ontfermd; Zijn barmhartigheid indachtig:
55 Zoals Hij tot onze vaderen sprak: Aan Abraham en zijn zaad voor altijd.
56 Maria bleef ongeveer drie maanden bij haar; toen keerde ze terug naar huis.
57 Zo kwam voor Elisabet de tijd van haar moederschap, en ze baarde een zoon.
58 Haar buren en familie hoorden, dat de Heer haar grote barmhartigheid had betoond, en ze deelden in haar vreugde.
59 Op de achtste dag kwam men het kind besnijden, en men wilde het Zakarias noemen, naar de naam van zijn vader.
60 Maar zijn moeder nam het woord en sprak: Neen, Johannes zal hij heten.
61 Ze zeiden haar: Er is niemand in uw familie, die deze naam heeft.
62 Nu gaven ze zijn vader een teken, hoe hij hem wilde noemen.
63 Hij vroeg een schrijfbordje, en schreef: Zijn naam is Johannes. Allen waren er over verwonderd.
64 Maar op hetzelfde ogenblik ging zijn mond en tong los; hij sprak, en zegende God.
65 Al hun buren werden met ontzag vervuld, en in heel het bergland van Judea werden al deze dingen besproken.
