1Jako jego współpracownicy napominamy was, abyście nie przyjmowali łaski Bożej na próżno.
2(Mówi bowiem Bóg: W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, a w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Oto teraz czas pomyślny, oto teraz dzień zbawienia.)
3Nie dając nikomu żadnego powodu do zgorszenia, aby nasza posługa nie była zhańbiona;
4Ale we wszystkim okazujemy się sługami Boga, w wielkiej cierpliwości, w uciskach, w niedostatkach, w utrapieniach;
5W chłostach, w więzieniach, podczas rozruchów, w trudach, w nocnych czuwaniach, w postach;
6Przez czystość i poznanie, przez wytrwałość i życzliwość, przez Ducha Świętego i nieobłudną miłość;
7Przez słowo prawdy i moc Boga, przez oręż sprawiedliwości na prawo i na lewo;
8Przez chwałę i pohańbienie, przez złą i dobrą sławę; jakby zwodziciele, a jednak prawdomówni;
9Jakby nieznani, jednak dobrze znani, jakby umierający, a oto żyjemy, jakby karani, ale nie zabici;
10Jakby smutni, jednak zawsze radośni, jakby ubodzy, jednak wielu ubogacający, jakby nic nie mający, jednak wszystko posiadający.
11Nasze usta otworzyły się przed wami, Koryntianie, nasze serce się rozszerzyło.
12Nie jest wam ciasno w nas, lecz w waszym wnętrzu jest ciasno;
13Odwzajemniając się więc nam – jak do moich dzieci mówię – rozszerzcie się i wy.
14Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
15Albo jaka zgoda Chrystusa z Belialem, albo co za dział wierzącego z niewierzącym?
16A co za porozumienie między świątynią Boga a bożkami? Wy bowiem jesteście świątynią Boga żywego, tak jak mówi Bóg: Będę w nich mieszkał i będę się przechadzał w nich, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.
17Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, i nieczystego nie dotykajcie, a ja was przyjmę.
18I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami – mówi Pan Wszechmogący.
