പ്രേരിതാഃ 13:17-41

¹⁷ഏതേഷാമിസ്രായേല്ലോകാനാമ് ഈശ്വരോഽസ്മാകം പൂർവ്വപരുഷാൻ മനോനീതാൻ കത്വാ ഗൃഹീതവാൻ തതോ മിസരി ദേശേ പ്രവസനകാലേ തേഷാമുന്നതിം കൃത്വാ തസ്മാത് സ്വീയബാഹുബലേന താൻ ബഹിഃ കൃത്വാ സമാനയത്|

¹⁸ചത്വാരിംശദ്വത്സരാൻ യാവച്ച മഹാപ്രാന്തരേ തേഷാം ഭരണം കൃത്വാ

¹⁹കിനാന്ദേശാന്തർവ്വർത്തീണി സപ്തരാജ്യാനി നാശയിത്വാ ഗുടികാപാതേന തേഷു സർവ്വദേശേഷു തേഭ്യോഽധികാരം ദത്തവാൻ|

²⁰പഞ്ചാശദധികചതുഃശതേഷു വത്സരേഷു ഗതേഷു ച ശിമൂയേൽഭവിഷ്യദ്വാദിപര്യ്യന്തം തേഷാമുപരി വിചാരയിതൃൻ നിയുക്തവാൻ|

²¹തൈശ്ച രാജ്ഞി പ്രാർഥിതേ, ഈശ്വരോ ബിന്യാമീനോ വംശജാതസ്യ കീശഃ പുത്രം ശൗലം ചത്വാരിംശദ്വർഷപര്യ്യന്തം തേഷാമുപരി രാജാനം കൃതവാൻ|

²²പശ്ചാത് തം പദച്യുതം കൃത്വാ യോ മദിഷ്ടക്രിയാഃ സർവ്വാഃ കരിഷ്യതി താദൃശം മമ മനോഭിമതമ് ഏകം ജനം യിശയഃ പുത്രം ദായൂദം പ്രാപ്തവാൻ ഇദം പ്രമാണം യസ്മിൻ ദായൂദി സ ദത്തവാൻ തം ദായൂദം തേഷാമുപരി രാജത്വം കർത്തുമ് ഉത്പാദിതവാന|

²³തസ്യ സ്വപ്രതിശ്രുതസ്യ വാക്യസ്യാനുസാരേണ ഇസ്രായേല്ലോകാനാം നിമിത്തം തേഷാം മനുഷ്യാണാം വംശാദ് ഈശ്വര ഏകം യീശും (ത്രാതാരമ്) ഉദപാദയത്|

²⁴തസ്യ പ്രകാശനാത് പൂർവ്വം യോഹൻ ഇസ്രായേല്ലോകാനാം സന്നിധൗ മനഃപരാവർത്തനരൂപം മജ്ജനം പ്രാചാരയത്|

²⁵യസ്യ ച കർമ്മണോे ഭാരം പ്രപ്തവാൻ യോഹൻ തൻ നിഷ്പാദയൻ ഏതാം കഥാം കഥിതവാൻ, യൂയം മാം കം ജനം ജാനീഥ? അഹമ് അഭിഷിക്തത്രാതാ നഹി, കിന്തു പശ്യത യസ്യ പാദയോഃ പാദുകയോ ർബന്ധനേ മോചയിതുമപി യോഗ്യോ ന ഭവാമി താദൃശ ഏകോ ജനോ മമ പശ്ചാദ് ഉപതിഷ്ഠതി|

²⁶ഹേ ഇബ്രാഹീമോ വംശജാതാ ഭ്രാതരോ ഹേ ഈശ്വരഭീതാഃ സർവ്വലോകാ യുഷ്മാൻ പ്രതി പരിത്രാണസ്യ കഥൈഷാ പ്രേരിതാ|

²⁷യിരൂശാലമ്നിവാസിനസ്തേഷാമ് അധിപതയശ്ച തസ്യ യീശോഃ പരിചയം ന പ്രാപ്യ പ്രതിവിശ്രാമവാരം പഠ്യമാനാനാം ഭവിഷ്യദ്വാദികഥാനാമ് അഭിപ്രായമ് അബുദ്ധ്വാ ച തസ്യ വധേന താഃ കഥാഃ സഫലാ അകുർവ്വൻ|

²⁸പ്രാണഹനനസ്യ കമപി ഹേതുമ് അപ്രാപ്യാപി പീലാതസ്യ നികടേ തസ്യ വധം പ്രാർഥയന്ത|

²⁹തസ്മിൻ യാഃ കഥാ ലിഖിതാഃ സന്തി തദനുസാരേണ കർമ്മ സമ്പാദ്യ തം ക്രുശാദ് അവതാര്യ്യ ശ്മശാനേ ശായിതവന്തഃ|

³⁰കിന്ത്വീശ്വരഃ ശ്മശാനാത് തമുദസ്ഥാപയത്,

³¹പുനശ്ച ഗാലീലപ്രദേശാദ് യിരൂശാലമനഗരം തേന സാർദ്ധം യേ ലോകാ ആഗച്ഛൻ സ ബഹുദിനാനി തേഭ്യോ ദർശനം ദത്തവാൻ, അതസ്ത ഇദാനീം ലോകാൻ പ്രതി തസ്യ സാക്ഷിണഃ സന്തി|

³²അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാണാം സമക്ഷമ് ഈശ്വരോ യസ്മിൻ പ്രതിജ്ഞാതവാൻ യഥാ, ത്വം മേ പുത്രോസി ചാദ്യ ത്വാം സമുത്ഥാപിതവാനഹമ്|

³³ഇദം യദ്വചനം ദ്വിതീയഗീതേ ലിഖിതമാസ്തേ തദ് യീശോരുത്ഥാനേന തേഷാം സന്താനാ യേ വയമ് അസ്മാകം സന്നിധൗ തേന പ്രത്യക്ഷീ കൃതം, യുഷ്മാൻ ഇമം സുസംവാദം ജ്ഞാപയാമി|

³⁴പരമേശ്വരേണ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാപിതം തദീയം ശരീരം കദാപി ന ക്ഷേഷ്യതേ, ഏതസ്മിൻ സ സ്വയം കഥിതവാൻ യഥാ ദായൂദം പ്രതി പ്രതിജ്ഞാതോ യോ വരസ്തമഹം തുഭ്യം ദാസ്യാമി|

³⁵ഏതദന്യസ്മിൻ ഗീതേഽപി കഥിതവാൻ| സ്വകീയം പുണ്യവന്തം ത്വം ക്ഷയിതും ന ച ദാസ്യസി|

³⁶ദായൂദാ ഈശ്വരാഭിമതസേവായൈ നിജായുഷി വ്യയിതേ സതി സ മഹാനിദ്രാം പ്രാപ്യ നിജൈഃ പൂർവ്വപുരുഷൈഃ സഹ മിലിതഃ സൻ അക്ഷീയത;

³⁷കിന്തു യമീശ്വരഃ ശ്മശാനാദ് ഉദസ്ഥാപയത് സ നാക്ഷീയത|

³⁸അതോ ഹേ ഭ്രാതരഃ, അനേന ജനേന പാപമോചനം ഭവതീതി യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രചാരിതമ് ആസ്തേ|

³⁹ഫലതോ മൂസാവ്യവസ്ഥയാ യൂയം യേഭ്യോ ദോഷേഭ്യോ മുക്താ ഭവിതും ന ശക്ഷ്യഥ തേഭ്യഃ സർവ്വദോഷേഭ്യ ഏതസ്മിൻ ജനേ വിശ്വാസിനഃ സർവ്വേ മുക്താ ഭവിഷ്യന്തീതി യുഷ്മാഭി ർജ്ഞായതാം|

⁴⁰അപരഞ്ച| അവജ്ഞാകാരിണോ ലോകാശ്ചക്ഷുരുന്മീല്യ പശ്യത| തഥൈവാസമ്ഭവം ജ്ഞാത്വാ സ്യാത യൂയം വിലജ്ജിതാഃ| യതോ യുഷ്മാസു തിഷ്ഠത്സു കരിഷ്യേ കർമ്മ താദൃശം| യേനൈവ തസ്യ വൃത്താന്തേ യുഷ്മഭ്യം കഥിതേഽപി ഹി| യൂയം ന തന്തു വൃത്താന്തം പ്രത്യേഷ്യഥ കദാചന||

⁴¹യേയം കഥാ ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഷു ലിഖിതാസ്തേ സാവധാനാ ഭവത സ കഥാ യഥാ യുഷ്മാൻ പ്രതി ന ഘടതേ|