തീതഃ 1

1

2

3

¹അനന്തജീവനസ്യാശാതോ ജാതായാ ഈശ്വരഭക്തേ ര്യോഗ്യസ്യ സത്യമതസ്യ യത് തത്വജ്ഞാനം യശ്ച വിശ്വാസ ഈശ്വരസ്യാഭിരുചിതലോകൈ ർലഭ്യതേ തദർഥം

²യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ പ്രേരിത ഈശ്വരസ്യ ദാസഃ പൗലോഽഹം സാധാരണവിശ്വാസാത് മമ പ്രകൃതം ധർമ്മപുത്രം തീതം പ്രതി ലിഖമി|

³നിഷ്കപട ഈശ്വര ആദികാലാത് പൂർവ്വം തത് ജീവനം പ്രതിജ്ഞാതവാൻ സ്വനിരൂപിതസമയേ ച ഘോഷണയാ തത് പ്രകാശിതവാൻ|

⁴മമ ത്രാതുരീശ്വരസ്യാജ്ഞയാ ച തസ്യ ഘോഷണം മയി സമർപിതമ് അഭൂത്| അസ്മാകം താത ഈശ്വരഃ പരിത്രാതാ പ്രഭു ര്യീശുഖ്രീഷ്ടശ്ച തുഭ്യമ് അനുഗ്രഹം ദയാം ശാന്തിഞ്ച വിതരതു|

⁵ത്വം യദ് അസമ്പൂർണകാര്യ്യാണി സമ്പൂരയേ ർമദീയാദേശാച്ച പ്രതിനഗരം പ്രാചീനഗണാൻ നിയോജയേസ്തദർഥമഹം ത്വാം ക്രീത്യുപദ്വീപേ സ്ഥാപയിത്വാ ഗതവാൻ|

⁶തസ്മാദ് യോ നരോ ഽനിന്ദിത ഏകസ്യാ യോഷിതഃ സ്വാമീ വിശ്വാസിനാമ് അപചയസ്യാവാധ്യത്വസ്യ വാ ദോഷേണാലിപ്താനാഞ്ച സന്താനാനാം ജനകോ ഭവതി സ ഏവ യോഗ്യഃ|

⁷യതോ ഹേതോരദ്യക്ഷേണേശ്വരസ്യ ഗൃഹാദ്യക്ഷേണേവാനിന്ദനീയേന ഭവിതവ്യം| തേന സ്വേച്ഛാചാരിണാ ക്രോധിനാ പാനാസക്തേന പ്രഹാരകേണ ലോഭിനാ വാ ന ഭവിതവ്യം

⁸കിന്ത്വതിഥിസേവകേന സല്ലോകാനുരാഗിണാ വിനീതേന ന്യായ്യേന ധാർമ്മികേണ ജിതേന്ദ്രിയേണ ച ഭവിതവ്യം,

⁹ഉപദേശേ ച വിശ്വസ്തം വാക്യം തേന ധാരിതവ്യം യതഃ സ യദ് യഥാർഥേനോപദേശേന ലോകാൻ വിനേതും വിഘ്നകാരിണശ്ച നിരുത്തരാൻ കർത്തും ശക്നുയാത് തദ് ആവശ്യകം|

¹⁰യതസ്തേ ബഹവോ ഽവാധ്യാ അനർഥകവാക്യവാദിനഃ പ്രവഞ്ചകാശ്ച സന്തി വിശേഷതശ്ഛിന്നത്വചാം മധ്യേ കേചിത് താദൃശാ ലോകാഃ സന്തി|

¹¹തേഷാഞ്ച വാഗ്രോധ ആവശ്യകോ യതസ്തേ കുത്സിതലാഭസ്യാശയാനുചിതാനി വാക്യാനി ശിക്ഷയന്തോ നിഖിലപരിവാരാണാം സുമതിം നാശയന്തി|

¹²തേഷാം സ്വദേശീയ ഏകോ ഭവിഷ്യദ്വാദീ വചനമിദമുക്തവാൻ, യഥാ, ക്രീതീയമാനവാഃ സർവ്വേ സദാ കാപട്യവാദിനഃ| ഹിംസ്രജന്തുസമാനാസ്തേ ഽലസാശ്ചോദരഭാരതഃ||

¹³സാക്ഷ്യമേതത് തഥ്യം, അതോे ഹേതോസ്ത്വം താൻ ഗാഢം ഭർത്സയ തേ ച യഥാ വിശ്വാസേ സ്വസ്ഥാ ഭവേയു

¹⁴ര്യിഹൂദീയോപാഖ്യാനേഷു സത്യമതഭ്രഷ്ടാനാം മാനവാനാമ് ആജ്ഞാസു ച മനാംസി ന നിവേശയേയുസ്തഥാദിശ|

¹⁵ശുചീനാം കൃതേ സർവ്വാണ്യേവ ശുചീനി ഭവന്തി കിന്തു കലങ്കിതാനാമ് അവിശ്വാസിനാഞ്ച കൃതേ ശുചി കിമപി ന ഭവതി യതസ്തേഷാം ബുദ്ധയഃ സംവേദാശ്ച കലങ്കിതാഃ സന്തി|

¹⁶ഈശ്വരസ്യ ജ്ഞാനം തേ പ്രതിജാനന്തി കിന്തു കർമ്മഭിസ്തദ് അനങ്ഗീകുർവ്വതേ യതസ്തേ ഗർഹിതാ അനാജ്ഞാഗ്രാഹിണഃ സർവ്വസത്കർമ്മണശ്ചായോഗ്യാഃ സന്തി|