6 پس وختی بیشنَوسته کی ایلعازَر مریضه، دو روز دیگرم در جایی کی ایسه بو، بِیسه.
7 بعد از اون، خو شاگردأنه بوگفته: «بأیید بازم به یهودیه بیشیم.»
8 اونه شاگردأن بوگفتیدی: «اوستاد، چند روزِ پیش بو کی یهودیأن خوأستیدی تره سنگساره کونید، تو بازم خوأیی اویه بیشی؟»
9 عیسی جواب بده: «مگر هر روز دوازده ساعت نی‌یه؟ اونی کی در روز راه شه لغزش نوخوره، چونکی نوره اَ دنیایه دینه.
10 امّا اونی کی در شب راه شه لغزش خوره، چونکی نوری نأره.»
11 بعد از اَ حرفأن، اوشأنه بوگفته: «اَمی رفق ایلعازَر خوفته، امّا شوئون درم تا اونه بیداره کونم.»
12 پس شاگردأن اونه بوگفتیدی: «ای سرور، اگر خوفته، خوره خوره خوب به.»
13 امّا عیسی از اونه مرگ حرف زه‌یی، در حالی کی اونه شاگردأن فکر کودیدی کی گه اون خوفته.
14 اون وخت عیسی آشکارا اوشأنه بوگفته: «ایلعازَر بمَرده.
15 شیمی وستی خوشحالم کی اویه نِیسه بوم، تا ایمأن بأورید. امّا الأن اونه ورجه بیشیم.»
16 پس توما کی به دوقولو معروف بو، شاگردأنه بوگفته: «بأیید اَمأنم بیشیم و اونه اَمره بیمیریم.»
17 وختی عیسی اویه فَرسه، بفهمسته کی چهار روزِ ایلعازَرَ قبره میأن بنَه‌ییدی.
18 بیت‌عَنْیا حدوداً سه کیلومتر اورشلیمه اَمره فاصله دأشتی.
19 یهودیأنه زیادی مریم و مارتا ورجه بَمو بید تا اوشأنه بخاطره مرگه ایلعازَر تسلی بدید.
20 پس وختی مارتا بیشنَوسته کی عیسی اویه اَمون دره، اونه استقبال بوشو. امّا مریم خانه میأن بِیسه.
21 مارتا عیسایه بوگفته: «ای سرور، اگر اَیه بِیسه بی، می برأر نَمردی.
22 امّا دأنم کی الأن اگر هر چی از خدا بخوأیی، تره فده.»
23 عیسی اونه بوگفته: «تی برأر زندَه به.»
24 مارتا اونه بوگفته: «دأنم کی در روزِ قیامت زندَه به.»
25 عیسی بوگفته: «قیامت و حیات من ایسم. اونی کی مره ایمأن بأوره، حتی اگر بیمیره بازم زندَه به.
26 و هر کی زنده‌یه و مره ایمأن دأره، یقیناً تا اَبد نیمیره. آیا اَنه باور کونی؟»
27 مارتا بوگفته: «بله، ای سرور، من ایمأن دأرم کی تو ایسی مسیح، خدا پسر، اونی کی بأید به جهان بَمو بی.»
28 اَنه بوگفته و بوشو خو خواخور مریمه دوخوأده و خلوتی اونه بوگفته: «اوستاد اَیه ایسه و تره دوخوأنه.»
29 مریم وختی اَنه بیشنَوسته، بدونه معطلی ویریشته و اونه ورجه بوشو.
30 عیسی هنوز وارده دهکده نوبوسته بو، بلکی جایی ایسه بو کی مارتا اونه ملاقات بوکوده بو.
31 یهودیأنی کی مریمه اَمره خانه میأن ایسه بید و اونه تسلی دَییدی، وختی بیده‌ییدی کی مریم عجله اَمره ویریشته و بیرون بوشو، اونه دونبالسر بوشوییدی، فکر کودیدی کی قبره سر شوئون دره تا اویه گریه و زاری بوکونه.
32 وختی مریم اویه فَرسه کی عیسی ایسه بو، اونه بیده و اونه پا زیر بکفته و بوگفته: «ای سرور، اگر اَیه بِیسه بی، می برأر نَمردی!»
33 وختی عیسی، گریه و زاریه مریم و یهودیأنی کی اونه اَمره همرأه بید، بیده، اونه روح آشفته و سخت منقلبه بوسته.
34 وَورسه: «اونه کویه بنَه‌ییدی؟» بوگفتید: «ای سرور، بیأ و بیدین.»
35 عیسی گریه بوکوده.
36 پس یهودیأن بوگفتیدی: «بیدینید چقدر اونه دوست دأشتی.»
37 امّا بعضی‌یأن بوگفتیدی: «آیا کسی کی او مردِ کوره چشمأنه بینا بوکوده، نتأنستی ایلعازَرَ مرگه جلویه بیگیره؟»
38 بعد از اون، عیسی، در حالی کی باز آشفته بو، قبره سر بَمو. قبر، غاری بو کی اونه دهأنه رو سنگی بنَه بید.
39 بفرمأسته: «سنگه اوسَنید.» مارتا میّتِ خواخور بوگفته: «ای سرور، الأن دِ بویه بد دهه، چونکی چهار روز بوگذشته.»
40 عیسی اونه بوگفته: «مگر تره نوگفتم کی اگر ایمأن بأوری، خدا جلاله دینی؟»
