18 U özini tapqan ademge «hayatliq derixi»dur, Uni ching tutqan kishi némidégen bextlik!
19 Perwerdigar danaliq bilen yer-zéminni berpa qildi, Hékmet bilen asmanni ornatti.
20 Uning bilimi bilen yerning chongqur qatlamliri yérildi, Hemde bulutlardin shebnem chüshti.
21 I oghlum! Danaliq bilen bilimni közüngdin chiqarma, Pishqan hékmet we pem-parasetni ching tut.
22 Shuning bilen ular jéninggha jan qoshidu, Boynunggha ésilghan ésil marjandek sanga güzellik qoshidu.
23 Shu chaghda yolungda aman-ésen mangalaysen, Yolda putlashmaysen.
24 Yatqanda héch némidin qorqmaysen, Yétishing bilenla tatliq uxlaysen.
25 Béshinggha dehshetlik wehime chüshkende qorqmighin, Rezillerning weyranchiliqidin ghem qilmighin!
26 Chünki Perwerdigar séning tayanchingdur, U putungni qapqanlardin néri qilidu.
27 Peqet qolungdin kelsila, hajetmenlerdin yaxshiliqni ayimighin.
28 Qolum-qoshniliring séningdin ötne sorap kirse, «Qaytip kétip, ete kelgin, ete bérey» — démigin.
29 Qoshnanggha ziyankeshlik niyitide bolma, Chünki u sanga ishinip yéningda xatirjem yashaydu.