1 Псальма Давідава. На ўспамін пра суботу.
2 Госпадзе! ня выкрывай мяне ў гневе Тваім, і не карай мяне ў гневе Тваім,
3 бо стрэлы Твае ўпіліся ў мяне і рука Твая мяне ацяжае.
4 Няма цэлага месца на целе маім ад гневу Твайго; няма спакою ў костках маіх ад грахоў маіх,
5 бо злачынствы мае вышэй галавы, як вялікі цяжар, зьнясілілі мяне,
6 сьмярдзяць, гнаяцца раны мае ад безгалоўя майго.
7 Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;
8 бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.
9 Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.
10 Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.
11 Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.
12 Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.
13 Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;
