ПСАЛТЫР 37:1-13

¹Псальма Давідава. На ўспамін пра суботу.

²Госпадзе! ня выкрывай мяне ў гневе Тваім, і не карай мяне ў гневе Тваім,

³бо стрэлы Твае ўпіліся ў мяне і рука Твая мяне ацяжае.

⁴Няма цэлага месца на целе маім ад гневу Твайго; няма спакою ў костках маіх ад грахоў маіх,

⁵бо злачынствы мае вышэй галавы, як вялікі цяжар, зьнясілілі мяне,

⁶сьмярдзяць, гнаяцца раны мае ад безгалоўя майго.

⁷Я сагнуты і панураны ўвесь, цэлы дзень бядуючы хаджу;

⁸бо сьцёгны мае паліць вагонь, і няма цэлага месца ў целе маім.

⁹Я змогся і зьнясіліўся цяжка; крычу ад пакуты сэрца майго.

¹⁰Госпадзе! прад Табою ўсе жаданьні мае, і ўздыханьне маё ад Цябе не схаванае.

¹¹Сэрца маё трымціць; пакінула мяне сіла мая, і сьвятло вачэй маіх - і таго няма ў мяне.

¹²Сябры мае і прыяцелі адступіліся ад няшчасьця майго, і блізкія мае далёка стаяць.

¹³Цянёты паставілі тыя, хто пільнуе душу маю, і хто прагне мне ліха, пра пагібель маю гавораць, і намышляюць штодзень мне благое;