1 Як сьнег летам і дождж у жніва, так гонар не пасуе неразумнаму.
2 Як верабей пырхне, калі ластаўка паляціць, так незаслужаны праклён ня збудзецца.
3 Плётка каню, аброць аслу, а кій немысьлю.
4 Не адказвай неразумнаму паводле неразумнасьці ягонай, каб і ты не прыпадобніўся яму;
5 а адказвай неразумнаму паводле неразумнасьці ягонай, каб ён не зрабіўся мудрацом у вачах сваіх.
6 Падцінае сабе ногі, робіць шкоду сабе той, хто пасылае наказ празь немысьля.
7 Як віхляюцца ногі ў кульгавага, так і выслоўе на вуснах у неразумнага.
8 Што ўкладваць каштоўны камень у прашчу, так і аддаваць пашану дурному.
9 Што калючы бадзяк у руцэ ў п'янага, тое і выслоўе на вуснах у неразумнага.
10 Дужы робіць усё адвольна: і неразумнага ўзнагароджвае, і кожнага праходжага ўзнагароджвае.
11 Як сабака вяртаецца да ванітаў сваіх, так дурны паўтарае глупствы свае.
12 Калі ты бачыш чалавека, які сам сябе мудрым лічыць, - дык на дурнога болей надзеі, чым на яго.
13 Гультай кажа: «леў на дарозе! леў на дварэ!»
14 Дзьверы паварочваюцца на завесах сваіх, а гультай на ложку сваім.
15 Гультай апускае руку сваю да міскі, ды яму цяжка падняць яе да рота свайго.
