9 Mijn oog versmacht van ellende. De ganse dag, Jahweh, roep ik U aan, En strek mijn handen naar U uit:
10 Of doet Gij aan de doden nog wonderen, Staan de schimmen soms op, om U te loven?
11 Zal men in het graf van uw goedheid gewagen, Van uw trouw in de afgrond;
12 Zal men in de duisternis uw wondermacht kennen, Uw gerechtigheid in het land van vergeten?
13 Daarom, Jahweh, roep ik U aan, Treedt iedere morgen mijn bede U tegen.
14 Waarom zoudt Gij mij dan verstoten, o Jahweh, En mij uw aanschijn verbergen?
15 Van jongsaf ben ik in ellende en zorgen gedompeld, Ik ben radeloos onder de last van uw plagen;
16 Uw gramschap slaat over mij heen, Uw verschrikkingen overstelpen mij.
