10 Neen, men ziet de wijzen sterven, Den dwaas met den domoor vergaan;
11 Hun graf is voor altijd hun woning, Hun verblijf van geslacht tot geslacht; En al hebben ze hele landen hun eigen genoemd, Toch laten ze hun schatten voor anderen achter.
12 De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
13 Dit is het lot van wie daarop bouwen, Het einde van die daarover snoeven:
14 Als schapen worden ze het graf ingejaagd, Het is de dood, die ze weidt; Regelrecht zinken ze neer in de kuil, En hun gestalte gaat over tot de ontbinding van de dood.
15 Neen, God alleen kan de prijs voor mijn leven betalen. Hij alleen mij uit de macht van het dodenrijk redden! De mens in weelde, die het niet wil begrijpen, Lijkt op vee, dat geslacht wordt.
