3 “Laat ons hun ketens verbreken, Ons van hun boeien ontslaan!”
4 Die in de hemelen woont, lacht hen uit, Jahweh bespot ze;
5 Dan dreigt Hij ze toornig, Doet ze rillen voor zijn gramschap:
6 “Ik zelf stel Mij een koning aan, Op Sion, mijn heilige berg!”
7 Nu wil Ik Jahweh’s beslissing verkonden; Hij heeft Mij gezegd: Gij zijt mijn Zoon; Ik heb U heden verwekt.
8 Vraag Mij: dan geef Ik U de volkeren tot erfdeel, En de grenzen der aarde tot uw bezit;
9 Gij moogt ze vermorzelen met ijzeren knots, En stuk slaan als een aarden pot.
10 Koningen, bedenkt het dus wel; Weest gewaarschuwd, wereldregeerders!
