18 Dostrzega, że jej dorobek jest dobry, a jej pochodnia w nocy nie gaśnie.
19 Wyciąga ręce po kądziel, a dłonią chwyta wrzeciono.
20 Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza.
21 Nie boi się śniegu dla swych domowników, bo wszyscy jej domownicy są ubrani w szkarłat.
22 Robi sobie kobierce; jej ubiór jest z jedwabiu i purpury.
23 Jej mąż jest znany w bramach, gdy siedzi wśród starszyzny ziemi.
24 Wyrabia płótno i sprzedaje je, dostarcza pasy kupcowi.
25 Siła i godność są jej strojem; będzie się cieszyła jeszcze w przyszłości.
26 Otwiera swe usta mądrze i na jej języku jest prawo miłosierdzia.
