2 Zaprawdę jestem najgłupszym z ludzi i nie mam ludzkiego rozumu.
3 Ani nie nauczyłem się mądrości, ani nie mam wiedzy o tym, co święty.
4 Któż wstąpił do nieba i zstąpił? Któż zebrał wiatr w swoje garście? Któż zgarnął wody do swej szaty? Któż utwierdził wszystkie krańce ziemi? Jakie jest jego imię? A jakie jest imię jego syna? Czy wiesz?
5 Każde słowo Boga jest czyste; on jest tarczą dla tych, którzy mu ufają.
6 Nie dodawaj nic do jego słów, aby cię nie strofował i abyś nie okazał się kłamcą.
7 Proszę cię o dwie rzeczy; nie odmawiaj mi ich, zanim umrę.
8 Oddal ode mnie marność i słowo kłamliwe; nie dawaj mi ani ubóstwa, ani bogactwa; żyw mnie odpowiednim dla mnie pokarmem;
9 Abym będąc syty, nie zaparł się ciebie i nie mówił: Kim jest PAN? Albo zubożawszy, nie kradł i nie brał imienia mego Boga nadaremnie.
10 Nie oczerniaj sługi przed jego panem, aby ci nie złorzeczył i byś nie okazał się winny.
11 Jest pokolenie, które złorzeczy swemu ojcu i nie błogosławi swojej matce.
12 Jest pokolenie, które we własnych oczach jest czyste, lecz nie jest obmyte ze swego plugastwa.
13 Jest pokolenie, którego oczy są wyniosłe i powieki wzniesione.
14 Jest pokolenie, którego zęby są jak miecze, a zęby trzonowe jak noże, by pożreć ubogich na ziemi i nędzarzy spośród ludzi.
