2 Gdy sprawiedliwi są u władzy, lud się weseli, a gdy panują niegodziwi, lud wzdycha.
3 Kto miłuje mądrość, raduje swego ojca, a kto zadaje się z nierządnicami, trwoni majątek.
4 Król utwierdza ziemię sądem, ale kto przyjmuje dary, burzy ją.
5 Człowiek, który pochlebia swemu bliźniemu, rozciąga sieć przed jego nogami.
6 Grzech złego człowieka jest jego sidłem, ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Sprawiedliwy zważa na sprawę ubogich, a niegodziwemu nie zależy na jej poznawaniu.
8 Szydercy prowadzą miasto w sidła, ale mądrzy odwracają gniew.
9 Jeśli mądry człowiek spiera się z głupim, czy się gniewa, czy się śmieje, nie ma pokoju.
10 Krwiożercy nienawidzą prawego, ale sprawiedliwi szukają jego duszy.
11 Głupi ujawnia cały swój umysł, a mądry zachowuje go na później.
12 Jeśli władca słucha kłamstw, to wszyscy jego słudzy są niegodziwi.
13 Ubogi i zdzierca spotykają się, a PAN obu oświeca oczy.
14 Tron króla, który sądzi ubogich według prawdy, będzie umocniony na wieki.
15 Rózga i upomnienia dają mądrość, a samowolne dziecko przynosi wstyd swojej matce.
16 Gdy niegodziwi się mnożą, to mnoży się i przestępstwo, lecz sprawiedliwi ujrzą ich upadek.
17 Karć swego syna, a da ci odpocząć i przyniesie rozkosz twojej duszy.
