14 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.
15 Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum.
16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala.
17 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur.
18 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo.
19 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam.
20 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum.
21 Natus est stultus in ignominiam suam; sed nec pater in fatuo lætabitur.
22 Animus gaudens ætatem floridam facit; spiritus tristis exsiccat ossa.
23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii.
24 In facie prudentis lucet sapientia; oculi stultorum in finibus terræ.
