120 Bedenim ürperiyor dehşetinden, Korkuyorum hükümlerinden.
121 Adil ve doğru olanı yaptım, Gaddarların eline bırakma beni!
122 Güven altına al kulunun mutluluğunu, Baskı yapmasın bana küstahlar.
123 Gözümün feri sönüyor, Beni kurtarmanı, Adil sözünü yerine getirmeni beklemekten.
124 Kuluna sevgin uyarınca davran, Bana kurallarını öğret.
125 Ben senin kulunum, bana akıl ver ki, Öğütlerini anlayabileyim.
126 Ya RAB, harekete geçmenin zamanıdır, Yasanı çiğniyorlar.
127 Bu yüzden senin buyruklarını, Altından, saf altından daha çok seviyorum;
128 Koyduğun koşulların hepsini doğru buluyorum, Her yanlış yoldan tiksiniyorum.
129 Harika öğütlerin var, Bu yüzden onlara candan uyuyorum.
130 Sözlerinin açıklanışı aydınlık saçar, Saf insanlara akıl verir.
131 Ağzım açık, soluk soluğayım, Çünkü buyruklarını özlüyorum.
132 Bana lütufla bak, Adını sevenlere her zaman yaptığın gibi.
133 Adımlarımı pekiştir verdiğin söz uyarınca, Hiçbir suç bana egemen olmasın.
134 Kurtar beni insan baskısından, Koşullarına uyabileyim.
135 Yüzün aydınlık saçsın kulunun üzerine, Kurallarını öğret bana.
136 Oluk oluk yaş akıyor gözlerimden, Çünkü uymuyorlar yasana.
137 Sen adilsin, ya RAB, Hükümlerin doğrudur.
138 Buyurduğun öğütler doğru Ve tam güvenilirdir.
139 Gayretim beni tüketti, Çünkü düşmanlarım unuttu senin sözlerini.
140 Sözün çok güvenilirdir, Kulun onu sever.
141 Önemsiz ve horlanan biriyim ben, Ama koşullarını unutmuyorum.
142 Adaletin sonsuza dek doğrudur, Yasan gerçektir.
