7 Na każdy rząd położysz czystego kadzidła, aby było pamiątką na chlebie, ofiarą spaloną dla PANA.
8 W każdy dzień szabatu kapłan będzie je nieustannie układać przed PANEM, biorąc je od synów Izraela jako wieczne przymierze.
9 I będą należały do Aarona i jego synów: będą je jeść w miejscu świętym, gdyż jest to dla nich najświętsza rzecz ze spalanych ofiar PANA jako wieczysta ustawa.
10 W tym czasie syn Izraelitki, którego ojcem był Egipcjanin, wyszedł między synów Izraela. I pokłócił się w obozie syn tej Izraelitki z pewnym Izraelitą.
11 I syn Izraelitki bluźnił imieniu PANA i przeklinał. Przyprowadzono go więc do Mojżesza. A jego matce było na imię Szelomit, była córką Dibriego, z pokolenia Dana.
12 I osadzili go pod strażą, żeby im oznajmiono, co PAN rozkaże uczynić.
13 Wtedy PAN powiedział do Mojżesza:
14 Wyprowadź bluźniercę poza obóz i niech wszyscy, którzy to słyszeli, położą swoje ręce na jego głowie i niech ukamienuje go całe zgromadzenie.
15 A synom Izraela powiedz tak: Ktokolwiek przeklnie swego Boga, obciąży się swym grzechem.
16 Ten również, kto zbluźnił imieniu PANA, poniesie śmierć: Ukamienuje go całe zgromadzenie. Zarówno przybysz, jak i rodowity mieszkaniec, jeśli zbluźni imieniu PANA, poniesie śmierć.
17 Każdy, kto zabije jakiegokolwiek człowieka, poniesie śmierć.
18 A kto zabije zwierzę, zwróci inne: zwierzę za zwierzę.
19 Kto też ranił swego bliźniego, niech mu uczynią tak, jak on uczynił.
20 Złamanie za złamanie, oko za oko, ząb za ząb; jak ranił człowieka, tak niech mu oddadzą.
