12 “Iye hep miyaˈan akakun,” paˈin si Paul, “hangkan ku hap pī si Damaskus pagubus ku kaˈurungan kapatut duk meˈ daˈakan weˈ meˈ nakuraˈ meˈ imamin.
13 Manjari sābuku si lān, Tuwan, lettu ellew ne miyaˈan, niyaˈ takiteku sahaya amban diyataˈ langit sinag pe amban ellew. Ninag dantaˈ miyaˈan pī si aku duk meˈ saweˈku maglengnganin.
14 Hebbaˈ kami kēmon diyataˈ bulak. Manjari niyaˈ suwala takaleku missā si aku si bissāhan Hibrani. Paˈin suwalahin, ‘O Saul, Saul. Weˈey ku binasanu? Kaˈu hadja kahunitanin bang saggaˈnu ku.’
15 ‘Sine kew, Tuwan?’ paˈinku. Paˈinne, ‘Si Isa ku. Aku hep bininasanun.
16 Saguwaˈ kuwat kew nengge,’ paˈinne. ‘Hangkan ku paguwaˈ si kaˈu, peggeˈ tapeneˈte kew hinang daraˈakanku. Subey kew magaka si meˈ aˈa sabab pangitenu aku ellew inin duk sabab niyaˈ pe pakitehanku si kaˈu si pasōngan.
17 Timbulte du kew bang kew bininasa weˈ meˈ pagkasinu Yahudi atawa meˈ kabangsahan dumaˈin Yahudi sōng pamapīhanku kaˈuhin.
