10 Duk iye miyaˈan hininangkun laˈi si Awrusalam tagnaˈ. Kaˈurungan ku kapatut weˈ meˈ nakuraˈ meˈ imamin, hangkan ekka meˈ aˈa masandel pu si Isahin kinalabusu weˈ ku. Duk padūsku isab paghinukum siye hukuman kamatey.
11 Daran papeddiˈanku meˈ masandel pu si Isahin dem meˈ kalanggal-langgalan supaya lebbahande pakahagadde pu si Isahin. Duk hawal peddiˈ ateyku si siyehin, tinurul-turul siye weˈ ku bisan si meˈ kalahatan seddili supaya siye tabinasaku.”
12 “Iye hep miyaˈan akakun,” paˈin si Paul, “hangkan ku hap pī si Damaskus pagubus ku kaˈurungan kapatut duk meˈ daˈakan weˈ meˈ nakuraˈ meˈ imamin.
13 Manjari sābuku si lān, Tuwan, lettu ellew ne miyaˈan, niyaˈ takiteku sahaya amban diyataˈ langit sinag pe amban ellew. Ninag dantaˈ miyaˈan pī si aku duk meˈ saweˈku maglengnganin.
14 Hebbaˈ kami kēmon diyataˈ bulak. Manjari niyaˈ suwala takaleku missā si aku si bissāhan Hibrani. Paˈin suwalahin, ‘O Saul, Saul. Weˈey ku binasanu? Kaˈu hadja kahunitanin bang saggaˈnu ku.’
15 ‘Sine kew, Tuwan?’ paˈinku. Paˈinne, ‘Si Isa ku. Aku hep bininasanun.
16 Saguwaˈ kuwat kew nengge,’ paˈinne. ‘Hangkan ku paguwaˈ si kaˈu, peggeˈ tapeneˈte kew hinang daraˈakanku. Subey kew magaka si meˈ aˈa sabab pangitenu aku ellew inin duk sabab niyaˈ pe pakitehanku si kaˈu si pasōngan.
17 Timbulte du kew bang kew bininasa weˈ meˈ pagkasinu Yahudi atawa meˈ kabangsahan dumaˈin Yahudi sōng pamapīhanku kaˈuhin.
18 Daˈakte kew pī dalil makellat meˈ mataden supaya talinda siye amban lindem pī si dantaˈ, amban antanan nakuraˈ seyitanin pī si antanan Tuhanin, duk supaya isab taˈampun meˈ duseden bang sandel siye si aku,’ paˈin si Isa, ‘duk sumakup du siye si meˈ aˈa tapeneˈ Tuhanin.’”
