2 І адвярнуўся Эзэкія тварам сваім да сьцяны і маліўся Госпаду, кажучы:
3 о, Госпадзе, успомні, што я хадзіў прад абліччам Тваім верна і з адданым сэрцам, і рабіў спадобнае ў вачах Тваіх. І заплакаў Эзэкія моцна.
4 Ісая яшчэ ня выйшаў з горада, як было яму слова Гасподняе:
