स्तोत्र. 39:6-11

⁶खचित प्रत्येक मनुष्य हा सावलीसारखा चालतो, खचित प्रत्येकजण संपत्ती साठवण्यासाठी घाई करतो, पण त्यांना हे कळत नाही कोणास ते प्राप्त होणार.

⁷हे प्रभू, आता मी कशाची वाट पाहू? तूच माझी एक आशा आहेस!

⁸माझ्या अपराधांवर मला विजय दे, मला मूर्खांच्या अपमानाची वस्तू होऊ देऊ नको.

⁹मी मुका राहिलो, मी आपले तोंड उघडले नाही. कारण हे तुच केले आहेस.

¹⁰मला जखमा करणे थांबव, तुझ्या हाताच्या माराने मी क्षीण झालो आहे.

¹¹जेव्हा तू लोकांस पापांबद्दल शिकवण करतोस. कसरीप्रमाणे तू त्यांची शक्ती खाऊन टाकतो. खचित सर्व मनुष्य फक्त वाफ आहेत. (सेला)