1 امّا عیسی بوشو به کوهه زیتون.
2 وخته سحر عیسی بازم به صحنِ معبد بَمو. در اویه مردم همه اونه دور جمعَ بوستیدی عیسی بینیشته و اوشأنه تعلیم بده.
3 در اَ وخت علمایه دین و فَریسیأن، زنی‌یه کی در حینه زنا بیگیفته بید، بأوردیدی و اونه مردمه میأن بدأشتیدی.
4 عیسایه بوگفتیدی: «اوستاد، اَ زنه در حینه زنا بیگیفتیدی.
5 موسی در شریعت، اَمَره حکم بوکوده کی اَجور زنأکأن سنگسار بیبید. امّا تو چی گی؟»
6 اَنه بوگفتیدی تا اونه امتحان بوکونید تا ایتأ بهانه‌یی بدأرید و اونه محکوم بوکونید. امّا عیسی خو سره بیزیر تَوَدَه و خو انگوشته اَمره زمینه رو نیویشتی.
7 امّا چونکی اوشأن بازم از اون سؤال کودیدی، عیسی خو سره بلنده کوده و اوشأنه بوگفته: «از شیمی میأنی هر کسی کی گناهی نأره، اوّلین سنگه اونه بزنه.»
8 بازم خو سره بیزیر تَوَدَه و زمینه رو نیویشتی.
9 با ایشنَوستن اَ حرف اوشأن، ایتأ ایتأ از بزرگترأن شروع بوکودیدی و از اویه بوشوییدی و عیسی اویه او زنه اَمره تنها بِیسه.
10 اون وخت عیسی خو سره بلنده کوده و اونه بوگفته: «ای زن، اوشأن کویه ایسه‌ییدی؟ هیچکس تره محکوم نوکوده؟»
11 جواب بده: «هیچکس، ای سرور.» عیسی اونه بوگفته: «منم تره محکوم نوکونم. بوشو، و دِ گناه نوکون.»
12 پس عیسی ایبارِ دیگر مردمه اَمره حرف بزه و بفرمأسته: «من نوره دنیا ایسم، هر کی از من پیروی بوکونه، هرگز در تاریکی راه نیشه، بلکی از نوره زندگی برخوردأره به.»
13 پس فَریسیأن اونه بوگفتیدی: «تو خودت، خودته‌ره شهادت دیهی، پس تی شهادت معتبر نی‌یه.»
