9 او مرد در هو لحظه خو سلامتی‌یه به دست بأورده و خو جایه جمعَ کوده و شروع بوکوده به راه شوئون. او روز، شَبّات بو.
10 پس حاکمأنه یهود او مردی‌یه کی شفا پیدا بوکوده بو، بوگفتیدی: «امروز روزِ شَبّاته و تو اجازه نأری کی تی جایه جمعَ کونی!»
11 اون جواب بده: «اونی کی مره شفا بده مره بوگفته، ‹تی جایه جمعَ کون و راه بوشو.›»
12 از اون وَورسه‌ییدی: «اونی کی تره بوگفته تی جایه جمعَ کون و راه بوشو، کی بو؟»
13 امّا او مردی کی شفا پیدا بوکوده بو، نأنستی کی اون کی ایسه. چونکی عیسی جمعیته میأن ناپدیده بوسته بو.
