1 بعد از اَ اتفاقأن، عیسی بارِ دیگر خودشه در کنار دریاچه تیبِریه، به خو شاگردأن آشکاره کوده. اون اَطو ظاهره بوسته:
2 ایتأ روز، شَمعونِ پِطرُس، تومایه معروف به دوقولو، نَتَنائیل از مردمأنه قانایه جلیل، زِبِدی پسرأن، و دوتأ از شاگردأنه دیگرم با هم بید.
3 شَمعونِ پِطرُس اوشأنه بوگفته: «من شوئون درم ماهی صید بوکونم.» اوشأن بوگفتیدی: «اَمأنم تی اَمره اَییم.» پس بیرون بوشوییدی و قایقه سوارَ بوستیدی. امّا او شب هر چقدر تور تَوَدیدی، چیزی صید نوکودیدی.
4 وخته سحر، عیسی ساحله کنار بِیسه، امّا شاگردأن نفهمستیدی کی عیسایه.
5 اون اوشأنه بوگفته: «ای زأکأن، چیزی خوردنه‌ره نأریدی؟» جواب بدَییدی: «نه!»
6 بوگفته: «توره به طرفه راسته قایق تَوَدید، تأنیدی بیگیرید.» اوشأن اَ کاره بوکودیدی و از زیادی ماهی نتأنستیدی توره قایقه دورون فکشید.
7 شاگردی کی عیسی اونه دوست دأشتی، پِطرُسَ بوگفته: «اون خداونده!» وختی شَمعونِ پِطرُس بیشنَوسته اون خداونده، خو لیباسه خو دور دَوَسته - چونکی اونه از خو تن بیرون بأورده بو و خودشه دریا میأن تَوَدَه.
8 امّا شاگردأنه دیگر قایقه اَمره بَموییدی، در حالی کی تور پُر از ماهی‌یه، خوشأنه اَمره فکشن دیبید. چونکی اوشأنه فاصله ساحله اَمره حدوده صد متر بو.
