14 و ایشان را درروز به ابر راهنمایی کرد و تمامی شب به نورآتش.
15 در صحرا صخره‌ها را بشکافت و ایشان را گویا از لجه های عظیم نوشانید.
16 پس سیلها رااز صخره بیرون آورد و آب را مثل نهرها جاری ساخت.
17 و بار دیگر بر او گناه ورزیدند و برحضرت اعلی در صحرا فتنه انگیختند،
18 و دردلهای خود خدا را امتحان کردند، چونکه برای شهوات خود غذا خواستند.
19 و بر‌ضد خداتکلم کرده، گفتند: «آیا خدا می‌تواند در صحراسفره‌ای حاضر کند؟
20 اینک صخره را زد و آبهاروان شد و وادیها جاری گشت. آیا می‌تواند نان رانیز بدهد. و گوشت را برای قوم خود حاضرسازد؟»
21 پس خدا این را شنیده، غضبناک شد و آتش در یعقوب افروخته گشت و خشم بر اسرائیل مشتعل گردید.
22 زیرا به خدا ایمان نیاوردند و به نجات او اعتماد ننمودند.
23 پس ابرها را از بالاامر فرمود و درهای آسمان را گشود
24 و من را برایشان بارانید تا بخورند و غله آسمان را بدیشان بخشید.
25 مردمان، نان زورآوران را خوردند وآذوقه‌ای برای ایشان فرستاد تا سیر شوند.
26 بادشرقی را در آسمان وزانید و به قوت خود، بادجنوبی را آورد،
27 و گوشت را برای ایشان مثل غبار بارانید و مرغان بالدار را مثل ریگ دریا.
28 وآن را در میان اردوی ایشان فرود آورد، گرداگردمسکن های ایشان.
29 پس خوردند و نیکو سیرشدند و موافق شهوات ایشان بدیشان داد.
30 ایشان از شهوت خود دست نکشیدند. و غذاهنوز در دهان ایشان بود
31 که غضب خدا برایشان افروخته شده؛ تنومندان ایشان را بکشت وجوانان اسرائیل را هلاک ساخت.
32 با وجود این همه، باز گناه ورزیدند و به اعمال عجیب او ایمان نیاوردند.
33 بنابراین، روزهای ایشان را در بطالت تمام کرد و سالهای ایشان را درترس.
34 هنگامی که ایشان را کشت اورا طلبیدند و بازگشت کرده، درباره خدا تفحص نمودند،
35 و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان، و خدای تعالی ولی ایشان است.
36 اما به دهان خود او را تملق نمودند و به زبان خویش به اودروغ گفتند.
37 زیرا که دل ایشان با او راست نبودو به عهد وی موتمن نبودند.
38 اما او به حسب رحمانیتش گناه ایشان راعفو نموده، ایشان را هلاک نساخت بلکه بارهاغضب خود را برگردانیده، تمامی خشم خویش را برنینگیخت.
39 و به یاد آورد که ایشان بشرند، بادی که می‌رود و بر نمی گردد.
