1 مزمور داود خداوند شبان من است. محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.
2 در مرتعهای سبزمرا می‌خواباند. نزد آبهای راحت مرا رهبری می‌کند.
3 جان مرا برمی گرداند. و به‌خاطر نام خود به راههای عدالت هدایتم می‌نماید.
4 چون در وادی سایه موت نیز راه روم از بدی نخواهم ترسید زیرا تو با من هستی. عصا و چوب دستی تومرا تسلی خواهد داد.
5 سفره‌ای برای من به حضور دشمنانم می‌گسترانی. سر مرا به روغن تدهین کرده‌ای و کاسه‌ام لبریز شده است.
