39 ننگ مرا که از آن می‌ترسم از من دور کن زیرا که داوریهای تو نیکواست.
40 هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.
41 ای خداوند رحمهای تو به من برسد ونجات تو به حسب کلام تو.
42 تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.
43 و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیرزیرا که به داوریهای تو امیدوارم
44 و شریعت تورا دائم نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد.
45 و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده‌ام.
46 و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد.
47 و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می‌دارم.
48 و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.
49 کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.
50 این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.
51 متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.
52 ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.
