35 مرا در سبیل اوامر خود سالک گردان زیرا که درآن رغبت دارم.
36 دل مرا به شهادات خود مایل گردان و نه به سوی طمع.
37 چشمانم را از دیدن بطالت برگردان و در طریق خود مرا زنده ساز.
38 کلام خود را بر بنده خویش استوار کن، که به ترس تو سپرده شده است.
39 ننگ مرا که از آن می‌ترسم از من دور کن زیرا که داوریهای تو نیکواست.
40 هان به وصایای تو اشتیاق دارم. به حسب عدالت خود مرا زنده ساز.
41 ای خداوند رحمهای تو به من برسد ونجات تو به حسب کلام تو.
42 تا بتوانم ملامت کننده خود را جواب دهم زیرا بر کلام تو توکل دارم.
43 و کلام راستی را از دهانم بالکل مگیرزیرا که به داوریهای تو امیدوارم
44 و شریعت تورا دائم نگاه خواهم داشت تا ابدالاباد.
45 و به آزادی راه خواهم رفت زیرا که وصایای تو را طلبیده‌ام.
46 و در شهادات تو به حضور پادشاهان سخن خواهم گفت و خجل نخواهم شد.
47 و ازوصایای تو تلذذ خواهم یافت که آنها را دوست می‌دارم.
48 و دستهای خود را به اوامر تو که دوست می‌دارم بر خواهم افراشت و در فرایض تو تفکر خواهم نمود.
49 کلام خود را با بنده خویش به یاد آور که مرا بر آن امیدوار گردانیدی.
50 این در مصیبتم تسلی من است زیرا قول تو مرا زنده ساخت.
51 متکبران مرا بسیار استهزا کردند، لیکن ازشریعت تو رو نگردانیدم.
52 ای خداوندداوریهای تو را از قدیم به یاد آوردم و خویشتن راتسلی دادم.
53 حدت خشم مرا در‌گرفته است، به‌سبب شریرانی که شریعت تو را ترک کرده‌اند.
54 فرایض تو سرودهای من گردید، در خانه غربت من.
55 ای خداوند نام تو را در شب به یادآوردم و شریعت تو را نگاه داشتم.
56 این بهره من گردید، زیرا که وصایای تو را نگاه داشتم.
57 خداوند نصیب من است. گفتم که کلام تو رانگاه خواهم داشت.
58 رضامندی تو را به تمامی دل خود طلبیدم. به حسب کلام خود بر من رحم فرما.
59 در راههای خود تفکر کردم و پایهای خود را به شهادات تو مایل ساختم.
60 شتابیدم ودرنگ نکردم تا اوامر تو را نگاه دارم.
61 ریسمانهای شریران مرا احاطه کرد، لیکن شریعت تو را فراموش نکردم.
62 در نصف شب برخاستم تا تو را حمد گویم برای داوریهای عدالت تو.
63 من همه ترسندگانت را رفیق هستم، و آنانی را که وصایای تو را نگاه می‌دارند.
64 ای خداوند زمین از رحمت تو پر است. فرایض خودرا به من بیاموز.
65 با بنده خود احسان نمودی، ای خداوندموافق کلام خویش.
66 خردمندی نیکو و معرفت را به من بیاموز زیرا که به اوامر تو ایمان آوردم.
67 قبل از آنکه مصیبت را ببینم من گمراه شدم لیکن الان کلام تو را نگاه داشتم.
68 تو نیکو هستی و نیکویی می‌کنی. فرایض خود را به من بیاموز.
69 متکبران بر من دروغ بستند. و اما من به تمامی دل وصایای تو را نگاه داشتم.
70 دل ایشان مثل پیه فربه است. و اما من در شریعت تو تلذذمی یابم.
71 مرا نیکو است که مصیبت را دیدم، تافرایض تو را بیاموزم.
72 شریعت دهان تو برای من بهتر است از هزاران طلا و نقره.
73 دستهای تو مرا ساخته و آفریده است. مرافهیم گردان تا اوامر تو را بیاموزم.
74 ترسندگان توچون مرا بینند شادمان گردند زیرا به کلام توامیدوار هستم.
75 ای خداوند دانسته‌ام که داوریهای تو عدل است، و بر‌حق مرا مصیبت داده‌ای.
76 پس رحمت تو برای تسلی من بشود، موافق کلام تو با بنده خویش.
77 رحمت های توبه من برسد تا زنده شوم زیرا که شریعت تو تلذذمن است.
78 متکبران خجل شوند زیرا به دروغ مرا اذیت رسانیدند. و اما من در وصایای تو تفکرمی کنم.
79 ترسندگان تو به من رجوع کنند و آنانی که شهادات تو را می‌دانند.
80 دل من در فرایض تو کامل شود، تا خجل نشوم.
81 جان من برای نجات تو کاهیده می‌شود. لیکن به کلام تو امیدوار هستم.
82 چشمان من برای کلام تو تار گردیده است و می‌گویم کی مراتسلی خواهی داد.
83 زیرا که مثل مشک در دودگردیده‌ام. لیکن فرایض تو را فراموش نکرده‌ام.
84 چند است روزهای بنده تو؟ و کی بر جفاکنندگانم داوری خواهی نمود؟
85 متکبران برای من حفره‌ها زدند زیرا که موافق شریعت تونیستند.
86 تمامی اوامر تو امین است. بر من ناحق جفا کردند. پس مرا امداد فرما.
87 نزدیک بود که مرا از زمین نابود سازند. اما من وصایای تو را ترک نکردم.
88 به حسب رحمت خود مرا زنده ساز تاشهادات دهان تو را نگاه دارم.
89 ای خداوند کلام تو تا ابدالاباد در آسمانهاپایدار است.
90 امانت تو نسلا بعد نسل است. زمین را آفریده‌ای و پایدار می‌ماند.
91 برای داوریهای تو تا امروز ایستاده‌اند زیرا که همه بنده تو هستند.
92 اگر شریعت تو تلذذ من نمی بود، هرآینه در مذلت خود هلاک می‌شدم.
93 وصایای تو را تا به ابد فراموش نخواهم کردزیرا به آنها مرا زنده ساخته‌ای.
94 من از آن توهستم مرا نجات ده زیرا که وصایای تو را طلبیدم.
95 شریران برای من انتظار کشیدند تا مرا هلاک کنند. لیکن در شهادات تو تامل می‌کنم.
96 برای هر کمالی انتهایی دیدم، لیکن حکم تو بی‌نهایت وسیع است.
97 شریعت تو را چقدر دوست می‌دارم.
98 اوامر تو مرا ازدشمنانم حکیم تر ساخته است زیرا که همیشه نزد من می‌باشد.
99 از جمیع معلمان خود فهیم ترشدم زیرا که شهادات تو تفکر من است.
100 ازمشایخ خردمندتر شدم زیرا که وصایای تو رانگاه داشتم.
101 پایهای خود را از هر راه بد نگاه داشتم تا آن که کلام تو را حفظ کنم.
102 ازداوریهای تو رو برنگردانیدم، زیرا که تو مرا تعلیم دادی.
103 کلام تو به مذاق من چه شیرین است وبه دهانم از عسل شیرین تر.
104 از وصایای توفطانت را تحصیل کردم. بنابراین هر راه دروغ رامکروه می‌دارم.
105 کلام تو برای پایهای من چراغ، و برای راههای من نور است.
106 قسم خوردم و آن راوفا خواهم نمود که داوریهای عدالت تو را نگاه خواهم داشت.
107 بسیار ذلیل شده‌ام. ای خداوند، موافق کلام خود مرا زنده ساز!
108 ای خداوند هدایای تبرعی دهان مرا منظور فرما وداوریهای خود را به من بیاموز.
109 جان من همیشه در کف من است، لیکن شریعت تو رافراموش نمی کنم.
110 شریران برای من دام گذاشته‌اند، اما از وصایای تو گمراه نشدم.
111 شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام زیرا که آنها شادمانی دل من است.
112 دل خود رابرای بجا آوردن فرایض تو مایل ساختم، تاابدالاباد و تا نهایت.
113 مردمان دو رو را مکروه داشته‌ام، لیکن شریعت تو را دوست می‌دارم.
114 ستر و سپر من تو هستی. به کلام تو انتظار می‌کشم.
115 ای بدکاران، از من دور شوید! و اوامر خدای خویش را نگاه خواهم داشت.
116 مرا به حسب کلام خود تایید کن تا زنده شوم و از امید خود خجل نگردم.
