9 Улар ағзини пәләккә қойиду, Уларниң тиллири йәр йүзини кезип жүриду.
10 Шуңа Худаниң хәлқи мушуларға майил болуп, Уларниң дегәнлирини су ичкәндәк ахириғичә ичип: —
11 «Тәңри қандақ биләләйтти?», «Һәммидин Алий Болғучида билим барму?» — дәйду.
12 Мана булар рәзилләрдур; Улар бу дунияда раһәт-парағәтни көриду, Байлиқларни топлайду.
13 «Аһ, һәқиқәтән бекардин-бекар көңлүмни пакландуруптимән, Гунасиз туруп қолумни артуқчә жуюп кәптимән;
14 Бекарға күн бойи җапа чекиптимән; Шундиму һәр сәһәрдә виҗданниң әйивигә учрап кәлдим!».
15 Бирақ мән: — «Бундақ десәм, Бу дәвирдики пәрсәндлириңгә асийлиқ қилған болмамдимән?» — дедим.
16 Уларни калламдин өткүзәй десәм, Көзүмгә шундақ еғир көрүнди.
17 Тәңриниң муқәддәс җайлириға киргичә шундақ ойлидим; Киргәндила яманларниң ақивитини чүшәндим.
18 Дәрвәқә Сән уларни тейилғақ йәрләргә орунлаштурисән, Уларни жиқитип парә-парә қиливетисән.
19 Улар көзни жумуп ачқучила шунчә паракәндә болиду, Дәһшәтләр уларни бесип йоқитиду!
20 Сән и Рәб, чүштин ойғанғандәк ойғинип, Орнуңдин туруп уларниң сияқини көзгә илмайсән.