22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.
23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.
24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.
25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.
26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.
27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.
28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.
29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.
30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.
31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.
32 پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.
33 تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.
34 خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.
35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.
36 و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.
